Ευχές

Το Δ.Σ. του Συλλόγου "Βιβλιόφιλοι Έδεσσας" εύχεται στα μέλη και τους φίλους μας ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με ΥΓΕΙΑ, προσωπική και οικογενειακή ευτυχία, δημιουργικότητα και πολλά διαβάσματα!

Καλά Χριστούγεννα, Καλές Γιορτές!

Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ

 Του ΤΡΥΦΩΝΑ ΟΥΡΔΑ [Χρονογράφημα, 1972]

Η νύχτα στέκει ξερή και κρύα με τα τρεμάμενα αστέρια της, πέρα εκεί στην ασήμαντη πόλη της Γαλιλαίας, τη Βηθλεέμ. Από μακριά, εντελώς αφύσικο για την εποχή, ακούγεται η βραχνή φωνή κάποιου τριζονιού, που όμως και αυτή χάνεται και σβήνεται μέσα στα μουδιασμένα κλωνάρια των δένδρων και στη σιωπή της νύχτας.

Παντού επικρατεί ησυχία. Σιγαλιά. Τα πάντα είναι νεκρά.

Το σπίτι που θα αναφερθούμε είναι ένα όχι και τόσο συνηθισμένο σπίτι της πόλης μέσα στα άλλα, κτισμένο στο ένα άκρο αυτής και με αφεντικό τον πλούσιο γέροντα Συμεών. Γύρω ανοίγονται λιβάδια, που καθημερινά βρίσκουν τροφή εκατοντάδες ολόασπρα πρόβατα, αρκετά αγροκτήματα και στάβλοι. Αλλά… και πολλοί άνθρωποι, εργάτες και δούλοι τρώνε εδώ ψωμί, με τους ίδιους μάλιστα να είναι πολύ ευχαριστημένοι για τις υπηρεσίες που προσφέρουν.

Και αυτός ο γέροντας δεν έχει κανένα στη ζωή του, κάτι που τον κάνει να είναι πάντοτε λυπημένος, γεμάτος πίκρα από αυτή την έλλειψη των δικών του ανθρώπων.

Όμως κάθε μέρα, κάθε νύχτα και κάθε στιγμή, βρίσκει παρηγοριά σε Έναν. Τον Θεό!

Τον αισθάνεται μέσα στην ψυχή του, σαν μια δροσιά, σαν μια γαλήνη, σαν έναν δεύτερο εαυτό στο βάσανό του, αγνό, διαφορετικό από την απάτη και το μίσος, που κυριεύει έξω από αυτόν τις καρδιές των ανθρώπων. Για αυτό λοιπόν και αυτός τον αγαπάει και πιστεύει σ’ Αυτόν με όλο του το είναι.

Εκείνη τη νύχτα ο αγαθός άνθρωπος, ήταν έτοιμος να πέσει στο κρεβάτι του και να κοιμηθεί, όταν μπήκε μέσα ο πιστός του δούλος, ο Ευστάθιος που του είπε:

-Αφέντη, μια οικογένεια απ’ έξω, ζητάει να μείνει σε μια γωνιά απ’ τους στάβλους σου, ώστε να περάσουν τη νύχτα και να προφυλαχθούν απ’ αυτό το τσουχτερό το κρύο. Φαίνεται τόσο καλή και τόσο αγαπητή, που νομίζω ότι θα τους κάνεις αυτή τη χάρη. Να τους πω να περάσουν;

Εκείνος σήκωσε τα γέρικα μάτια του και τα έριξε πάνω στο δούλο του, λες και ήθελε να διαβάσει κάτι από το πρόσωπό του και ύστερα με υψωμένο τον τόνο της φωνής και κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του, του είπε:

-Όχι καλέ μου δούλε Ευστάθιε… Είναι ντροπή μπροστά στο Θεό να δώσω έναν τέτοιο τόπο σε ανθρώπους, να περάσουν μια ολάκερη νύχτα. Να δεχτώ και να φιλοξενήσω τους ξένους μέσα στους στάβλους μου; Μα αυτό καλέ μου άνθρωπε είναι πολύ εύκολο να το νιώσεις, ότι δεν είναι ανθρώπινο! Και μια και δεν μπορώ να τους φερθώ καλύτερα, θα ήτανε προτιμότερο να πήγαιναν κάπου αλλού…

-Μα πώς; Αφού όλα τα πανδοχεία είναι γεμάτα από ανθρώπους, που ήρθαν σήμερα για την απογραφή του Καίσαρα και δεν υπάρχει άλλο άδειο μέρος, πρόφτασε να πει ο δούλος.

Τα λόγια όμως του γέρου ήταν τα ίδια. «Όχι». Ο δούλος του καταλαβαίνει και σωπαίνει. Με μια υπόκλιση βγαίνει και τον αφήνει πάλι μοναχό του, για να τον πάρει ο ύπνος γλυκά. Ύπνος γεμάτος από όνειρα και εκπλήξεις. Όνειρα παράξενα και χωρίς εξήγηση.

Ονειρεύεται να τον κοιτάζει ένα βρέφος. Ένα μικρούλικο ανθρωπάκι να είναι αφημένο στη γωνιά κάποιου δρόμου και που στα ολόμαυρα σπινθηριστά ματάκια του, μπορείς να ξεχωρίσεις πολλά. Πίκρα, θλίψη και ένα παράπονο. Το αθώο προσωπάκι του, μοιάζει σαν να λάμπει όπως ο ήλιος την ημέρα και να αστράφτει σαν να είναι από χρυσάφι και ασήμι. Το άμοιρο, φαίνεται να του απλώνει τα κάτασπρα χεράκια του και να τον παρακαλεί, να τον ικετεύει να το βοηθήσει.

-Σώσε με, κρυώνω… Δεν μπορώ άλλο… Βοήθησέ με!

Και αυτός να το διώχνει, να μην το δέχεται, να μην το ακούει και να μην το βοηθάει. Και εκείνο πάλι από την αρχή να τον παρακαλεί με όλη του την αγνή ψυχούλα, που τρέμει από το κρύο.

Να η σκληροκαρδία! Να η αδιαφορία Θεέ μας! Να μην βοηθάς ένα συνάνθρωπό σου και μάλιστα όταν μπορείς…

Για μια στιγμή πάλι, ακούει να χτυπάνε καμπάνες. Ο ήχος τους για πρώτη φορά είναι τόσο γλυκός, τόσο αρμονικός και χαρούμενος που φαίνεται να προμηνύει κάτι. Κάτι το πολύ σοβαρό, το πολύ δυνατό, κάτι που θα σκορπίσει παντού τη χαρά. Συνδυάζεται τεχνικά με άσματα, με μελωδίες που υμνούν, δοξάζουν και ευχαριστούν.

Γύρω η φύσις αυτήν την ώρα αγάλλεται. Παίρνει ζωηρό χρώμα και από μια αόρατη δύναμη τα άψυχα παίρνουν ζωή. Η νύχτα σαν από θαύμα, αδειάζει από μέσα της το σκοτάδι, γίνεται μέρα και φεγγοβολεί. Τα πάντα σε μια απίστευτη ευδαιμονία!

Τι να συμβαίνει άραγε! Τι μεγάλο μυστήριο κρύβει η αποψινή νύχτα!

Ο γέρο-Συμεών αυτήν τη στιγμή τα έχει χαμένα. Σηκώνεται γρήγορα και κοιτάζει γύρω του. Φέρνει τα χέρια του στο ρυτιδωμένο πρόσωπο και τρίβει τα μάτια του, ενώ κουνάει το κεφάλι για να ξεθολώσει το μυαλό του και να συνέλθει από την έκπληξη.

-Ω! Θεέ μου, λέει και ξαναλέει από μέσα του. Τι παράξενο όνειρο στ’ αλήθεια. Τι να σήμαινε άραγε; Ποιο ήταν εκείνο το παιδάκι που μου ζητούσε να το βοηθήσω;

Μα, δεν είναι όνειρο, λέει τώρα φωναχτά. Ακούω απ’ έξω φωνές. Ουράνια ψαλμωδία, μαγευτική, εξαίσια, σαν να βγαίνει από στόματα αγγέλλων!

Ήταν έτοιμος να σηκωθεί και να πάει για να δει, όταν σχεδόν τρέχοντας μπήκε στο δωμάτιό του, πάλι εκείνος ο δούλος του ο Ευστάθιος και ο οποίος με κομμένα λόγια του είπε:

-Αφέντη να με συγχωρέσεις που σε ξύπνησα. Αλλά τρέχα… Τρέχα να δεις και εσύ και να προσκυνήσεις. Πέρα σε εκείνη τη σπηλιά, γεννήθηκε ένα παιδάκι από εκείνη την οικογένεια που ζητούσε από μας να της δώσουμε τόπο για να περάσει τη νύχτα. Λένε πως είναι ο Χριστός! Αυτόν που περιμένουμε όλοι μας και έγραψαν οι Πατέρες μας…

Κεραυνός του ήρθε του γέροντα, όταν άκουσε αυτά τα λόγια. «Χριστός, Αυτόν που περιμένουμε όλοι μας…» Τότε, τότε να πως εξηγείται το αποψινό όνειρο. Ο Χριστός ήταν εκείνο το παιδάκι που ζητούσε να το βοηθήσει. Και αυτός το έδιωξε! Δεν του άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του. Δεν θέλησε να του δώσει λίγη ζεστασιά, λίγη τρυφερότητα σαν Παιδί του Μεγαλοδύναμου Θεού μας. Έτσι υποδέχτηκε αυτός τον ερχομό του «αναμενόμενου Μεσσία». Ψυχρά, άπονα, χωρίς ζεστή καρδιά και ψυχή!

Και τώρα πια με όλα αυτά, είναι άξιος να λέγεται παιδί του Θεού; Έχει το δικαίωμα να προσεύχεται σ’ Αυτόν, να του ζητάει βοήθεια και να τον ευχαριστεί; Και πιο πολύ, έχει το δικαίωμα να δει «κατά πρόσωπο» το Παιδί του; Αυτό που γεννήθηκε απόψε μέσα σε ένα στάβλο, μια και ο ίδιος δεν το δέχτηκε στο σπίτι του! Ασφαλώς και όχι!

Όμως αυτός θα πάει. Θα πάει μετανοιωμένος και κρατούμενος σφιχτά από την ελπίδα, πως το Βρέφος που τώρα γεννήθηκε θα τον συγχωρέσει!

Ξεκινά λοιπόν και αυτός για τη σπηλιά, που πάνω της έχει ρίξει το λαμπερό του φως ένα αστέρι και φωτίζει όχι μόνο αυτή αλλά και όλη την πόλη της Βηθλεέμ. Μυριάδες άγγελοι ντυμένοι στα λευκά, κατεβαίνουν από τον ουρανό και ψάλλουν ύμνους. Ω! πόσο υπέροχη είναι η φωνή τους και πόσο συναρπαστικά τα λόγια τους!

                                           «Δόξα εν υψίστοις Θεώ

                                            και επί γης ειρήνη

                                           εν ανθρώποις ευδοκία..!» 

Όλος ο τόπος εδώ αυτή την ώρα, μοιάζει με κήπο της «Εδέμ» που έχει σαν κέντρο του τη σπηλιά. Όλες οι καρδιές των ανθρώπων που βλέπουν το «Μεγάλο Γεγονός» σκιρτούν μπροστά στο μεγαλείο του Θεού και από την κρυφή Του Δόξα. Τα μάτια μένουν «άφωνα» και δεν μπορούν να περιγράψουν όσα συμβαίνουν με ανθρώπινα λόγια

Και ο «φτωχός» μπροστά στα «τεκταινόμενα» και στο Θεό, γέρο-Συμεών, προχωρεί προς τα εκεί. Αλλά νομίζει πως πηγαίνει μόνο η ψυχή του και όχι το σώμα. Πολλές φορές τον κυριεύει ο φόβος, άλλοτε πάλι μια παρηγοριά και μια ανίκητη ελπίδα.

Επιτέλους φτάνει. Και όταν μπαίνει… Θεέ μου! Το βρέφος που είχε ονειρευτεί. Τον κοιτάζει όχι με μίσος όπως νόμιζε. Αλλά αντίθετα. Με το χαμόγελό Του και με τα αθώα βρεφικά Του τα ματάκια, τον φωνάζει κοντά Του. Να του δώσει την καρδιά, για να την καθαρίσει από την αμαρτία και ύστερα να του την επιστρέψει καθαρή, αγνή και λευκή σαν το χιόνι.- 

Αυτός είναι ο Θεός του. Ο Θεός όλων των ανθρώπων!

                                                                                       12-12-2019

                                                                                   ΤΡΥΦΩΝ ΟΥΡΔΑΣ

Εκδήλωση 22-11-2019

Οι παρουσιαστές της εκδήλωσης:

Ο συγγραφέας Τρύφων Ούρδας, Δημ. Ευαγγελίδης, η συντονίστρια 

Ροζαλία Γαβριηλίδου και ο Άρης Παπαγιάννης

Μια εξαιρετική και φορτισμένη συναισθηματικά εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Έδεσσας στην παρουσίαση του βιβλίου του Προέδρου του συλλόγου "Βιβλιόφιλοι Έδεσσας" Τρύφωνα Ούρδα. Σε μια ζεστή από πολλές πλευρές αίθουσα που γέμισε σιγά-σιγά από μέλη και φίλους του Συλλόγου ο συγγραφέας συγκίνησε το κοινό με την απλή και ανθρώπινη "εξομολόγησή" του, μια πραγματική "κατάθεση ψυχής" για την υλοποίηση του νεανικού του ονείρου να γράψει κάποτε ένα βιβλίο καταχειροκροτούμενος από το κοινό.

Ο δημοσιογράφος και δικηγόρος Άρης Παπαγιάννης μίλησε για το βιβλίο αναδεικνύοντας τις αρετές και την ομορφιά του λογοτεχνικού ταλέντου του συγγραφέα. 

Ο Δημήτρης Ευαγγελίδης, Πρόεδρος του Συλλόγου για αρκετά χρόνια, αναφέρθηκε κυρίως στο παραγνωρισμένο για πολλά χρόνια λογοτεχνικό είδος "διήγημα" που όπως τονισε αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα είδη, μια και η/ο συγγραφέας καλείται μέσα σε λίγες σελίδες να αναπτύξει το θέμα του.

Η συντονίστρια Ροζαλία Γαβριηλίδου, μέλος του Δ.Σ. εκτέλεσε άψογα την αποστολή της ενθουσιάζοντας το κοινό με την άριστη απόδοση των αποσπασμάτων από διηγήματα του βιβλίου.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους εκπρόσωπος του Μητροπολίτη, ο βουλευτής Διον. Σταμενίτης, ο Δήμαρχος Έδεσσας Δημ. Γιάννου, ο πρόεδρος του Δημοτ. Συμβουλίου Φίλιπ. Γκιούρος, εκπρόσωπος της Αστυνομικής Διεύθυνσης Πέλλας, εκπρόσωποι πολιτιστικών Συλλόγων και πολλοί βιβλιόφιλοι, όπως προαναφέρθηκε.

Βιβλιοπαρουσίαση

                           ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Βιβλιόφιλοι Έδεσσας» 

και η «Δυάς ΕΚΔΟΤΙΚΗ»

σας προσκαλούν

την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019 και ώρα 5.00΄μμ

στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου (Βαρόσι)

στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Τρύφωνα Ούρδα:

«Ταξίδια στο χθες»

Θα μιλήσουν:

Ο συγγραφέας Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης και

ο δικηγόρος και δημοσιογράφος Άρης Παπαγιάννης

Απονομή διακρίσεων ΣΤ΄ Διαγωνισμού

Σε μια όμορφη εκδήλωση ο σύλλογος "Βιβλιόφιλοι Έδεσσας" απένειμε τα βραβεία, τους επαίνους και τις τιμητικές διακρίσεις στους διακριθέντες του 6ου Πανελλήνιου Λογοτεχνικού διαγωνισμού διηγήματος.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πολιτιστικό κέντρο της Έδεσσας σήμερα Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019. 

Τίμησαν την εκδήλωση με την παρουσία τους  ο Δήμαρχος της Έδεσσας κ. Δημήτρης Γιάννου, εκπρόσωποι της Εκκλησίας, της Αστυνομίας, πολιτιστικών συλλόγων, του Τύπου, πολλοί από τους διακριθέντες, καθώς και μέλη και φίλοι του συλλόγου μας. 

Χαιρέτησαν και αναφέρθηκαν στις δράσεις του συλλόγου ο Δήμαρχος της Έδεσσας, ο εκπρόσωπος του Σεβασμιώτατου και ο πρόεδρος του συλλόγου.

Οι διακριθέντες του διαγωνισμού μίλησαν για το έργο τους και το λόγο της ενασχόλησης τους με το βιβλίο και το διήγημα. Κοινός τόπος όλων η διαχρονική αξία του βιβλίου!

Η εκδήλωση έληξε με την αναμνηστική φωτογραφία και την υπόσχεση για νέα συνάντηση το 2021, στην απονομή του επόμενου διαγωνισμού ο οποίος έχει ελευθερο θέμα, αλλά τιμητικά είναι αφιερωμένος στην επέτειο των 200 ετών της ελληνικής επανάστασης του 1821.

Εκδήλωση απονομής διακρίσεων ΣΤ΄ Διαγωνισμού Διηγήματος

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Βιβλιόφιλοι Έδεσσας»

σας προσκαλεί 

στην εκδήλωση απονομής των διακρίσεων 

του ΣΤ΄ Πανελλήνιου

Διαγωνισμού Διηγήματος

στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Έδεσσας

την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019 

και ώρα 11.00΄π.μ.

Υπό την Αιγίδα του Δήμου Έδεσσας

Ένα διήγημα

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΑ… ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Ήτανε τότε στο τέλος της δεκαετίας του ογδόντα. Καλοκαίρι και η ζέστα στην πόλη, απάνω στο καταμεσήμερο, χτύπαγε στο κόκκινο. Παρά τα πολλά ποτάμια της που τη διέσχιζαν, τις συνοικίες και τα πολλά πάρκα με το πράσινο μέσα τους, οι άνθρωποι γύρευαν απεγνωσμένα να βρούνε, όσο το δυνατόν περισσότερα δροσερά σημεία για να πάνε εκεί και να αναπνεύσουν.

Ένα από τα καλύτερα μέρη! Το κατάστημα της Τράπεζας. Ναι! Για δουλειές βέβαια. Ποιες δουλειές; Καταθέσεις, αναλήψεις χρημάτων και ό,τι  άλλο μπορεί να κάνει κάποιος που επισκέπτεται τους χώρους αυτούς. Ωστόσο όμως όπως είπαμε, ευκαιρία και για λίγη δροσιά...!

Σ΄ ένα τέτοιο λοιπόν δροσερό σημείο, βρέθηκα κι εγώ μια μέρα εκείνου του καυτού καλοκαιριού. Κόσμος έμπαινε- έβγαινε στο κατάστημα, ιδρώτες, μαντήλια, σκουπίσματα στο πρόσωπο, βεντάλιες οι κυρίες και μια «εκκωφαντική» σιωπή στα γκισέ με τις συναλλαγές, όταν ξαφνικά ακούστηκε στην πόρτα μια πολύ δυνατή φωνή, που πραγματικά θα έλεγες ότι αυτός που μπήκε, έκανε «εισβολή» στο κατάστημα και είχε άγριες διαθέσεις:

-Ρε, έλεγε η φωνή. Είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι...!

-Αμάν, είπα από μέσα μου, ληστεία. Και από ένστικτο έσκυψα το κεφάλι μου πάνω στην καρέκλα που καθόμουνα. Και φυσικά προς στιγμήν «πάγωσαν» και όλοι οι άλλοι που ήταν μαζί μου στο κατάστημα.

-Μη φοβάσαι, μου είπε γελαστός και καθόλου ανήσυχος, ο υπάλληλος που ήταν απέναντί μου και με εξυπηρετούσε. Είναι γνωστός αυτός που μπήκε έτσι μέσα και πάντα ο αφιλότιμος, τέτοιες πλάκες κάνει…

Σηκώθηκε από την καρέκλα του, έπιασε το άτομο από τον ώμο, κάτι του μίλησε και ευγενικά το οδήγησε προς την εξώπορτα, δίχως αυτό να φέρει καμιά αντίσταση. Το σοκ που πήρα τελείωσε και εγώ ίσα που πρόλαβα να δω τον άνθρωπο αυτόν στο πρόσωπο, τον κατά τα άλλα όπως κατάλαβα και μου είπανε «χωρατατζή».

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε, όταν πάλι μια μέρα πέρναγα από την πλατεία της πόλης, προκειμένου να πάω για ψώνια σε κάποια μαγαζιά. Εκεί ένας φίλος που έπινε καφέ, με φώναξε να κάτσω μαζί του και να του κάνω παρέα. Μια και είχα χρόνο δέχτηκα και κάθισα στο τραπέζι του. Στην πρώτη λοιπόν ρουφηξιά και εγώ του καφέ μου, προς μεγάλη έκπληξη, ποιόν είδα λέτε να κάθεται στο απέναντι τραπέζι και να πίνει πορτοκαλάδα;

Τον άνθρωπο που τότε μπήκε με «πάταγο» στο κατάστημα της τράπεζας! Τον γνώρισα αμέσως από τα λίγα χαρακτηριστικά του προσώπου του που είχα προφτάσει να δω. Γιατί κατά τα άλλα ήταν εντελώς διαφορετικός!

Τώρα δεν φορούσε απλώς μια πράσινη φόρμα, από αυτές που φοράνε οι αθλητές και ένα άσπρο τζόκεϊ στο κεφάλι του αλλά μια περίεργη στολή Αξιωματικού! Το παντελόνι του ήταν αυτό της Πυροσβεστικής, το πουκάμισο της Αστυνομίας και τα διακριτικά στις επωμίδες «ανάστα ο Κύριος». Από τη μια μεριά ήταν πάλι της Αστυνομίας, από την άλλη του Ναυτικού και μπροστά τα σήματα του Στρατού. Επιπλέον στα χέρια του κρατούσε και μια σφυρίχτρα με την οποία όποτε του ερχόταν, έριχνε και καμιά «σφυριξιά» στον αέρα, έτσι για να «παίρνει» τα αυτιά μας και να μας κουφαίνει, μια και ήμασταν κοντά του.

Πραγματικά βλέποντάς τον μ’ έπιασαν τα γέλια. Έκανα όμως πως δεν του δίνω σημασία, προσπαθώντας να επικεντρωθώ περισσότερο στην κουβέντα με τον φίλο μου και στην απόλαυση του «ναι» και «όχι» καφέ μου.

Και ξαφνικά ενώ όλα ήταν «ήσυχα κι απλά», τόσο εμείς όσο και οι άλλοι δίπλα μας, βλέπουμε να γίνεται μποτιλιάρισμα στον δρόμο που διασχίζει την πλατεία. Ακολουθούν άγριες φωνές με τα «γνωστά», γνωστότατα ευφυολογήματα των Ελλήνων, κορναρίσματα,, παλάμες με τα «γραμματόσημα των πέντε» να ανοιγοκλείνουν έξω από τα τζάμια των αυτοκινήτων, όλες κατευθυνόμενες προφανώς σε όσους άφησαν ή ξέχασαν τα αυτοκίνητά τους στο δρόμο και τους εμπόδιζαν να περάσουν. Σωστό κομφούζιο, από αυτά που συμβαίνουν σε όλες τις πόλεις με την κυκλοφορία των αυτοκινήτων.

Στραμμένοι λοιπόν και εμείς όλοι προς το «υπέροχο» αυτό θέαμα που αντικρίζαμε και εδώ που τα λέμε διασκεδάζοντας λίγο την κατάσταση, μάταια κοιτούσαμε δεξιά ή και αριστερά, μήπως από καμιά γωνιά «ξεφυτρώσει» κανένας Τροχονόμος και δώσει λύση στη δύσκολη κατάσταση που διαμορφώθηκε στο δρόμο. Μα δεν χρειάστηκε!

Σαν ελατήριο πετάχτηκε από την καρέκλα του, ο απέναντι, τί τέλος πάντων ήταν, αστυνομικός, πυροσβέστης, ναύτης ή λοχίας και έτρεξε φανερά εκνευρισμένος και με πολλά «μποφόρ»  προς το κυκλοφοριακό «έμφραγμα». Εκεί κουνώντας χέρια και πόδια, άρχισε τώρα εντονότερα από πριν να σφυρίζει και μάλιστα σε ξέφρενο βαθμό. Στο άκουσμά τους, οι οδηγοί και συνοδηγοί των αυτοκινήτων που διαμαρτύρονταν, σταμάτησαν τη μεγάλη φασαρία που έκαναν και περίμεναν αμήχανοι. Εν τω μεταξύ, εκείνη ακριβώς τη στιγμή από ένα κοντινό μαγαζάκι, όλοι βλέπουμε τρεις νεαρούς να «σκοτώνονται» να τρέχουν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους από το δρόμο, εκεί που τα είχαν παρατημένα και εμπόδιζαν την κυκλοφορία.

Οι φουκαριάρηδες, σίγουρα  νόμιζαν πως ήταν η Τροχαία. Την «πάτησαν» όμως!

Αλλά όμως και αυτό ήταν! Σε λίγα δευτερόλεπτα ο δρόμος άδειασε, η κυκλοφορία αποκαταστάθηκε και η πλατεία άρχισε πάλι να δουλεύει στους κανονικούς της ρυθμούς.  Ο «από μηχανής Θεός» έκανε το θαύμα του!

Τώρα βέβαια εδώ είναι και «απορίας άξιον», ίσως και άδικο, γιατί οι ίδιοι οι οδηγοί αυτοκινήτων, που εγκατέλειψαν τα αυτοκίνητά τους στη μέση του δρόμου και μετά έτρεχαν «κακήν-κακώς» να τα πάρουν, λίγη ώρα μετά κυνηγούσαν «με λύσσα» να πιάσουν αυτόν τον «καλό» άνθρωπο «της τάξης» μέσα στα στενά της πόλης, έτοιμοι να του δώσουν ένα καλό μάθημα..!

Τι να πω. Μάλλον για το «καψόνι» που τους έκανε!

«Ωραία που ‘ ναι η Κυριακή», λέει ένα παλιό άσμα. Και όντως έτσι είναι αν σκεφτεί κανένας ότι τη μέρα αυτή, φοράμε τα καλά μας, πάμε στην Εκκλησία, επισκεπτόμαστε φίλους, κάνουμε γάμους, βαφτίσια και γλεντάμε. Και προπάντων, πάμε στο γήπεδο της πόλης μας, για να δοξάσουμε την ομάδα μας και λίγο… να εκτονωθούμε!

Όπως συνήθως, μια τέτοια Κυριακή από πολύ νωρίς, φίλαθλος και εγώ βρέθηκα στο στάδιο. Πήρα από έξω τα σπόρια μου, προμηθεύτηκα και τα τσιγάρα, υπέμενα στην είσοδο και τον σωματικό αστυνομικό έλεγχο και ευδιάθετος κάθισα στην κερκίδα. Ήδη εκεί γινόταν χαμός από κόσμο και από μια περίεργη αναστάτωση.

Ακούγονταν συνθήματα τη μια, τραγούδια την άλλη, χέρια ψηλά από τους φιλάθλους της τοπικής ομάδας, όπου ήμουνα κι εγώ, συνεχή παλαμάκια και χειροκροτήματα, χωρίς όμως ακόμα να έχει αρχίσει το ματς, αλλά όλα αυτά «προς τιμήν» κάποιου που έπαιζε μόνος του μπάλα στον αγωνιστικό χώρο. Νομίζοντας πως είναι ταλέντο στο άθλημα αυτός ο άνθρωπος, τη μια φορά έκανε τον επιθετικό παίχτη και σούταρε στα δίχτυα χωρίς να τα βρίσκει, την άλλη τον παίχτη της άμυνας και την άλλη τον τερματοφύλακα, πιάνοντας την μπάλα με «μπλονζόν» και σπάζοντας τα μούτρα του στις εστίες!

Γεμάτος περιέργεια για τον τύπο, έβαλα το χέρι μου στο μέτωπο για να τον δω καλύτερα. Και τι να δω! Πάλι, προς μεγάλη μου έκπληξη, αν και αρκετά μακριά, είδα πως αυτός δεν ήταν άλλος από τον θεωρητικά «ληστή» της τράπεζας και τον «τροχονόμο» της πλατείας. Τα έπαιξα κατά το κοινώς λεγόμενο!

Ο γνωστός… μου είπαν ρε φίλε, που τώρα κάνει τον ποδοσφαιριστή.

Μέχρι να αρχίσει ο αγώνας λοιπόν, όλη η κερκίδα δεν είχε άλλη απασχόληση από το να βλέπει αυτόν τον... ας πούμε ποδοσφαιριστή Το βλέμμα της ήταν μόνιμα καρφωμένο προς τον άνθρωπο αυτόν και στο αστείο θέαμα που προσέφερε, παίζοντας μόνος του με την μπάλα και θεωρώντας βέβαια πως ο ίδιος είναι άριστος παίχτης και λαμβάνει μέρος σε κανονικό αγώνα με την ομάδα του.

Και ύστερα κατά την διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνα… Ύστερα ακόμα το συνταρακτικότερο! Έγινε και ο αρχηγός της κερκίδας. Ήταν αυτός που έδινε το σύνθημα για να επευφημηθεί η ομάδα, να χειροκροτηθεί όταν έβαζε γκολ, να εμψυχωθεί κάθε φορά που έχανε το ηθικό της ή τέλος ο κόσμος της να «σούρει» στην αντίθετη ομάδα και στους φιλάθλους της, εκείνο το «πολιτισμένο» γιουχάισμα, που τόσες φορές ακούμε σε τέτοιους αγωνιστικούς χώρους.

Αληθινά παραξενεύτηκα από όλες αυτές τις κατευθυνόμενες ενέργειες του πλήθους και ιδιαίτερα που αυτές τις εξέπεμπε ένα άτομο, αυτό για το οποίο μιλάμε. Μου ήταν αδύνατον να το πιστέψω…

-Μπράβο είπα από μέσα μου! Αφού μπορεί να ελέγχει μια ολόκληρη κερκίδα..!

Και επειδή σε τέτοιους χώρους είναι κολλητικό να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι, ακολούθησα και εγώ επακριβώς τις συμπεριφορές της κερκίδας και μάλιστα του «γκράντε» αρχηγού της! Εξ άλλου αν έμενα ήσυχος και δεν έκανα τίποτα, φοβόμουνα μήπως κατηγορηθώ ότι δεν υποστηρίζω την ομάδα και έτσι ποιος θα μπορούσε να με διαβεβαιώσει πως δεν θα ερχόταν στο κεφάλι μου κανένα μπουκάλι γεμάτο με νερό και να ψάχνομαι…

-Άσε καλύτερα, έλεγα και ξανάλεγα από μέσα μου. Βεβαίως, ό,τι πει ο αρχηγός που κυριολεκτικά, γεμάτος αγωνία «χτυπιέται» μπροστά μου αλλά και καταϊδρωμένος και με ανεξάντλητο πάθος, δίνει εντολές στο πλήθος να πανηγυρίζει και έτσι με αυτόν τον τρόπο να παίρνει κουράγιο η ομάδα με τελικό σκοπό φυσικά τη νίκη!

Και έκανα ό,τι έκαναν όλοι. Μάλιστα, ήμουν και ο καλύτερος μιμητής του αρχηγού μου!

Στην ωραία την πόλη μας, συνήθως ο χειμώνας είναι βαρύς. Έτσι και εκείνη τη χρονιά που μας άφηνε ήταν πολύ σκληρός. Είχε επάνω του όλα τα καλά! Χιόνια, βροχές, αέρηδες, πάγους. Βέβαια είχε και ήλιο. Αλλά με δόντια.! Ορίστε, έπιανε η Άνοιξη, σήμερα μάλιστα που μιλάμε, 25^η Μαρτίου και τα χιόνια δεν λένε να φύγουν από τις στέγες των σπιτιών, τα πάρκα και τις γειτονιές. Λίγοι είναι οι ντυμένοι κάπως ελαφρά και περπατάνε στους δρόμους για να πάνε στην Εκκλησία λόγω της μεγάλης Γιορτής, με τον ήλιο να παίζει κρυφτό μέσα από τα σύννεφα και να κάνει την ατμόσφαιρα κάθε άλλο παρά ανοιξιάτικη.

Στον κεντρικό Καθεδρικό Ναό οι Ιερείς με τους ψάλτες, ψάλλουν χαρμόσυνα για την Παναγία και μαζί κάνουν δοξολογία «εις μνήμην» των ενδόξων προγόνων μας, ηρώων του Εικοσιένα, που έπεσαν «υπέρ Βωμών και Εστιών» αποτινάζοντας από τον λαιμό τους τον πολύχρονο ζυγό των κατακτητών.

Απέναντί του ο Κλήρος έχει και συμπροσεύχονται μαζί του, εκτός από τον ευσεβή λαό, τους «επιτόπιους» άρχοντες, το Νομάρχη, το Δήμαρχο, τον Στρατηγό, τους βουλευτάδες και όλη την υπόλοιπη ελίτ της πόλεως αλλά ειδικά σήμερα και… τον «γνωστότερο» άνθρωπο της πόλης.

Ναι φίλοι, αυτόν που υποψιάζεστε! Δεν πέφτετε έξω καθόλου…

Σήμερα που λέτε, λόγω της ημέρας, στολίστηκε κάπως διαφορετικά. Φοράει καφέ κουστούμι, λίγο ντεμοντέ βέβαια αλλά αυτό δεν έχει σημασία, κατακόκκινη γραβάτα άσχετη με το κουστούμι, ασήμαντη  λεπτομέρεια βέβαια και αυτή και πάνινο παπούτσι ακαθορίστου χρώματος, για να σας τρώει γι αυτό η περιέργεια.

Αλλά ακόμα και στο πρόσωπο είναι άλλος άνθρωπος και δεν έχει καμιά σχέση με τον προηγούμενο που ξέρατε. Είναι πολύ σοβαρός και ως «επίσημος των επισήμων» παίρνει θέση λίγο πιο μπροστά από αυτούς. Γιατί ξέρει πως έτσι θα φαίνεται καλύτερα στη φωτογραφία που θα δημοσιευθεί στον τύπο τις επόμενες μέρες!

Και έτσι ο φίλος, νά πόζες από δω, συγκρατημένα χαμόγελα από κει, πού και πού καμιά συμπαθή γκριμάτσα σαν αυτές που κάνουν οι πολιτικοί όταν τους κοιτάνε οι ψηφοφόροι τους και τέλος καπάκι, ξανά η απόλυτη σοβαρότητα και το μπλαζέ ύφος. Απίθανο καμουφλάζ!

Λίγο πριν το μεσημέρι της ίδιας μέρας, πάλι τα «Υψηλά Πρόσωπα» της πόλεως, πήραν τη θέση τους πάνω στη εξέδρα για τη μεγάλη παρέλαση. Ο κόσμος έπιασε και αυτός θέση δεξιά και αριστερά του δρόμου, που θα πέρναγαν τα τμήματα. Εμβατήρια, φωνές παντού, σημαιάκια να κυματίζουν, κουλούρια, παστέλια, φιστίκια, μπαλόνια οι πλανόδιοι. Όλα καλά και ανθηρά! Αλλά…

Αλλά εκεί στην εξέδρα, κάποιος σπρώχνεται και θέλει «πάση θυσία» να ανέβει επάνω της. Θέλει να βλέπει και να τον βλέπουν. Θεωρεί πως αυτό είναι δικαίωμά του! Γι αυτό και δεν σηκώνει συζήτηση για το θέμα. Στην πίεσή του, κάποιοι υποχωρούν και τον αφήνουν, άλλοι είναι εντελώς αρνητικοί και τον αποτρέπουν. Προς στιγμή ανάβει ένα καβγαδάκι. Ώσπου τελικά επεμβαίνει η Αστυνομία και δίνει τη λύση. Τον τοποθετεί κάτω από την εξέδρα και δίπλα σε αυτή, αλλά όμως όχι πάνω, κοντά στα «Υψηλά Κλιμάκια».

Βέβαια από το άτομο υπάρχει αντίρρηση, έστω και σε αυτή τη θέση. Όμως δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά. Σκέφτεται ότι πρέπει να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις. Και έτσι κάθεται εκεί που τον έβαλαν και πλέον δεν βγάζει μιλιά…

Ακούγοντας και εγώ από τη μεριά που βρισκόμουνα όλη αυτή την οχλαγωγία και βλέποντας τον κόσμο να μαζεύεται στο συγκεκριμένο σημείο, πήγα κοντά για να δω καλύτερα. Βέβαια υποψιαζόμουνα ποιος ήταν ο «ταραχοποιός». Όταν όμως είδα, τότε επιβεβαιώθηκα πλήρως.

Ήταν ο γνωστός σε όλους φίλος και «μασκότ», σήμα κατατεθέν της πόλεως, που με «αγαθή προαίρεση» θέλει πάντοτε να είναι μέσα σε όλα τα «δρώμενα», να τα ξέρει όλα και να κάνει τα πάντα, για να είναι ένας άνθρωπος με «πολλά πρόσωπα», κάτι σαν πολυμίξερ που λέμε.

Και τώρα μια από τα ίδια!

Έτσι άρχισε η παρέλαση και ο «τύπος» δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Καθ’ όλη τη διάρκεια που κρατάει, είναι πρόσχαρος και ατενίζει με «υπουργικό» βλέμμα αλλά και με ευγένεια «άγγλου τζέντλεμαν», τη μια φορά την παρέλαση και δυο φορές τον κόσμο, για να διαπιστώσει αν παράλληλα με τους «Υψηλούς» καθισμένους στην εξέδρα, κοιτάζουν και τον ίδιον.

Πού και πού βέβαια, σαν τον «Καλοχαιρέτα» της ταινίας, ρίχνει και κανένα χαιρετισμό με πλατύ χαμόγελο, σε όσους μέσα στη φαντασία του, βλέπει να τον χαιρετούν και να του σφίγγουν το χέρι. Με λίγα λόγια ο άνθρωπος, είναι καί πολιτικός.

Όμως από μέσα του εδώ που είναι κάτι δεν του κάθεται καλά. Τώρα στην παρέλαση, εδώ που βρίσκεται, ίσως να μην τον πάρουν όσο θα πρέπει οι φωτογραφίες και έτσι δεν θα έχει τόσο μεγάλη δημοσιότητα.   Επομένως η παρουσία του εδώ και η εν γένει εμφάνισή του, δεν είναι τόσο τρανταχτές, όσο το επιθυμεί ο ίδιος. Βάσανο μεγάλο η προβολή, όπως και να το κάνουμε!

Θα έπρεπε λοιπόν για χάρη αυτής της προβολής του να δράσει και μάλιστα γρήγορα, προτού να σταματήσει η παρέλαση και πάψει να χτυπάει η μπάντα. Αλλά τι να κάνει… Τι να κάνει. Σπάει το μυαλό του.

Και η ιδέα του έρχεται αμέσως σαν κεραυνός στο κεφάλι του. Συλλογίζεται ότι δεν θα ήταν και άσχημο να παρελάσει και αυτός μπροστά από τους επισήμους. Οι κάμεραμαν  και οι φωτογράφοι, στέκονται ακόμα εκεί στο ίδιο μέρος και τραβάνε με τον φακό τους. Ευκαιρία!

-Και εδώ που τα λέμε, συνεχίζει να σκέφτεται και το πρόσωπό του  χαμογελάει. Εν τέλει θα δείτε ποια παρέλαση θα κάνει τη μεγαλύτερη αίσθηση και θα ξεσηκώσει τον κόσμο..! Και παίρνει την μεγάλη απόφαση!

Σαν σίφουνας λοιπόν ξεκολλάει από τη θέση, που τόση ώρα τον κράταγε παλουκωμένο και μπαίνει πίσω από την μπάντα του στρατού. που εκείνη την ώρα έκλεινε την παρέλαση. Παίρνει τον στρατιωτικό βηματισμό της και χαιρετώντας χωρίς πηλίκιο, κατά τα αμερικάνικα πρότυπα των Προέδρων, περνάει μπροστά από τους επίσημους, «υπό των ιαχών» του πλήθους και τα σφυρίγματα των γνωστών και φίλων του.

Μπράβο! Ο σκοπός «επετεύχθη». Έγινε το πρόσωπο της ημέρας που ήθελε. Γι αυτό και ο τύπος και οι τηλεοράσεις την άλλη μέρα, μίλαγαν εκτενώς γι αυτόν:

«Στην παρέλαση πήραν μέρος και οι απατημένοι σύζυγοι» Τέλος πάντων. Τηλεοράσεις είναι και ότι θέλουνε λένε..!

Αυτός λοιπόν είναι ο άνθρωπος που είδα τότε για πρώτη φορά στο κατάστημα της τράπεζας και με «τρόμαξε» και συνεχίζω ακόμα να τον βλέπω, να τον χαιρετώ και να με χαιρετά, χωρίς βέβαια τώρα να τον φοβάμαι.

Δεν είναι ποτέ μακριά μας. Ζει μαζί μας, στην πάντοτε πανέμορφη πόλη μας, βαδίζουμε πάνω στους ίδιους δρόμους, κατοικεί επίσης κάπου κοντά μας, κάθεται στο διπλανό τραπέζι με εμάς και πίνει τον καφέ του ή ακόμα και στο δικό μας το τραπέζι και συζητάει μαζί μας για τον δικό του τον κόσμο που έχει στην ψυχή του και τον ζει αλλά και για τον δικό μας τον κόσμο, αυτόν που τον ζούμε εμείς και που τον θέλουμε να είναι πιο ρεαλιστικός. Δεν είναι τέλειος, ούτε κακός. Όπως και εμείς άλλωστε..!

Αλλά είναι και θα είναι ένας άνθρωπος, που θα περάσει στη μνήμη όλων όσων τον γνώρισαν και τον γνωρίζουν, ως ένας άνθρωπος με τα πολλά καμώματα, που μόνο αυτόν χαρακτηρίζουν και με «τα… πολλά πρόσωπα», που επιλέγει να εκδηλώνεται!

 Πάντοτε βέβαια με την καλή έννοια της έκφρασης!

                                                                                             15-10-2019

                                                                                         ΤΡΥΦΩΝ ΟΥΡΔΑΣ

Z΄ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Z΄ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

1η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ

Έδεσσα, 15 Οκτωβρίου 2019

Ο σύλλογος «ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΟΙ ΕΔΕΣΣΑΣ» προκηρύσσει 

λογοτεχνικό διαγωνισμό διηγήματος.

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν Έλληνες ή αλλοδαποί, με ένα (1) μόνον διήγημα, στην ελληνική γλώσσα, το οποίο μπορεί να αναφέρεται σε οποιοδήποτε θέμα, να είναι αδημοσίευτο και όχι μεγαλύτερο από έξη (6) τυπωμένες σελίδες Α4 σε Η/Υ, υπολογισμένες με γραμματοσειρά Times New Roman 12".

Διηγήματα με κομματικό ή προπαγανδιστικό περιεχόμενο αποκλείονται.

Ο Σύλλογος έχει το δικαίωμα να δημοσιεύσει σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή οποιοδήποτε διήγημα του διαγωνισμού, μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αξιολόγησης.

Η επιτροπή αξιολόγησης των κειμένων του εν λόγω διαγωνισμού, εκτός από τα διακριθέντα, θα προτείνει και διηγήματα των υπολοίπων διαγωνιζόμενων (τελικό σύνολο 30 διηγήματα), τα οποία θα αποτελέσουν περιεχόμενο μιας ειδικής έντυπης έκδοσης, όπως έγινε και στους προηγούμενους Διαγωνισμούς. Όσ-ες/-οι επιλεγούν να συμμετάσχουν σε αυτή την μελλοντική έκδοση, οφείλουν να στείλουν τα κείμενά τους και ένα σύντομο βιογραφικό σε ηλεκτρονική μορφή (σε cd ή mail) γραμμένα σε Microsoft Word (γραμματοσειρά Georgia ή Times New Roman και μέγεθος 12"), καθώς και μια φωτογραφία τύπου ταυτότητας, επίσης ηλεκτρονικά (σε αρχείο jpg).

Το προτεινόμενο διήγημα πρέπει να έχει τίτλο, καθώς και ψευδώνυμο του συγγραφέα και να σταλεί ταχυδρομικά σε τρία (3) αντίτυπα. Τα πραγματικά στοιχεία του/της συγγραφέα (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνα, e-mail) πρέπει να περιέχονται σε μικρότερο σφραγιστό φάκελο, χωρίς άλλα διακριτικά στο εξωτερικό του φακέλου. Η επιλογή του θέματος είναι ελεύθερη. Ο παρών διαγωνισμός αφιερώνεται τιμητικά στον εορτασμό της Επετείου των 200 ετών της Εθνεγερσίας του 1821.

Η μη τήρηση των παραπάνω όρων συνεπάγεται  αποκλεισμό των διαγωνιζομένων.

Ως καταληκτική ημερομηνία αποστολής των κειμένων ορίζεται η 

31η Οκτωβρίου 2020.

Κατηγορίες Διακρίσεων

3 Βραβεία

3 Έπαινοι

4 Τιμητικές διακρίσεις

1 Ειδικός Έπαινος τοπικής Ιστορίας περιοχών Έδεσσας-Νάουσας

1 Βραβείο Εφηβικού (ηλικία μέχρι και 18 ετών)

Διεύθυνση αποστολής: Ευαγγελίδης Δημήτρης,

Φιλελλήνων 9 – ΕΔΕΣΣΑ 58200

Πρόσθετες πληροφορίες στο τηλέφωνο: 6970 995041.

e-mail: antioch1@windtools.gr 

Για το ΔΣ του Συλλόγου

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ 

Τρύφων Ούρδας

Εκδήλωση βράβευσης διακριθέντων στον ΣΤ΄ Διαγωνισμό διηγήματος

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Στην χθεσινή (8-10-2019) συνεδρίαση του ΔΣ του Συλλόγου αποφασίσθηκε οι εκδηλώσεις της απονομής των βραβείων του ΣΤ΄ Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Διηγήματος να πραγματοποιηθούν το Σαββατοκύριακο 9-10 Νοεμβρίου 2019. Λεπτομέρειες για το πρόγραμμα θα ανακοινωθούν το συντομότερο δυνατόν.

Το ΔΣ του Συλλόγου

Ξενιτεμένοι Μακεδόνες Έλληνες και Ελληνίδες (5)

Η Μαίρη Αλιμπάκη κατάγεται από το χωριό Άγρας της Έδεσσας. Έζησε 3 χρόνια με τους γονείς της στο Esslingen κοντά στην Στουτγάρδη της Γερμανίας, πριν μεταναστεύσουν στην Αυστραλία όπου έφθασε σε ηλικία 11 ετών. Πήρε πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ στις Κοινωνικές Επιστήμες, Γεωγραφία και Εμπόριο και διπλώματα γλωσσομάθειας στην Ελληνική, Γερμανική και την Πολωνική γλώσσα.

Είναι πιστοποιημένη στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από το Υπουργείο Παιδείας της Αυστραλίας και διδάσκει 27 χρόνια, από τα οποία τα 5 πρώτα χρόνια στην Δευτεροβάθμια (δίδασκε Ιστορία, Γεωγραφία, Ελληνικά και Γερμανικά) και στην συνέχεια στην πρωτοβάθμια Εκπαίδευση μέχρι σήμερα.

Ζει στο Σίδνεϋ (όπως και ο αδελφός της Αντώνης Αλιμπάκης),  είναι παντρεμένη με τον πολωνικής καταγωγής Bogumil Tatara και έχουν δύο κόρες την Καρολίνα και την Κατερίνα. 

Αγωνίζεται με κάθε τρόπο για την υπόθεση της Μακεδονίας, την οποία προβάλλει σε κάθε ευκαιρία.

Ως δραστήριο μέλος του Συλλόγου Ελληνοαυστραλών Εκπαιδευτικών (Australian Hellenic Educators' Association) προγραμματίζει πολυήμερη επαγγελματική εκπαιδευτική εκδρομή (25 ημέρες) σε ιστορικές τοποθεσίες και περιοχές της Μακεδονίας για το 2020 με τον τίτλο "Στα βήματα του Μ. Αλεξάνδρου".

Εμείς ευχόμαστε ένα μεγάλο "Εύγε" και κάθε επιτυχία στις προσπάθειές της!

ΔΕΕ

 

Το Νέο Δ.Σ. του Συλλόγου

Το Νέο Δ.Σ. του Συλλόγου 2019-2021

Μετά τις χθεσινές Αρχαιρεσίες, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου συγκροτήθηκε ως εξής:

Πρόεδρος: Ούρδας Τρύφων

Αντιπρόεδρος: Γαβριηλίδου Ροζαλία

Γραμματέας: Μίντση Έλενα

Ταμίας: Κωνσταντινίδης Ηλίας

Έφορος Τμ. Λαογραφίας & Βιβλιοθήκης: Δίτσος Δημήτριος

Έφορος Τμ. Λογοτεχνίας: Λαζάρου Σοφία

Έφορος Τμ. Τοπικής Ιστορίας & Τεκμηρίωσης: Ευαγγελίδης Δημήτριος

Για την Ελεγκτική Επιτροπή 

Βουτυράς Χρήστος 

Καρουσιώτη Βασιλική 

Σταβιάνη Χριστίνα

Έδεσσα, 3 Οκτωβρίου 2019

Αρχαιρεσίες

Υπενθυμίζουμε ότι οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2019 και ώρα 18.00΄ στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Έδεσσας (περιοχή Βαρόσι). Υποβολή υποψηφιοτήτων μέχρι 13.οο΄ της ίδιας μέρας ηλεκτρονικά ή γραπτά στον Αντιπρόεδρο Δ. Ευαγγελίδη, ώστε να γίνει εγκαίρως η εκτύπωση των ψηφοδελτίων.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου

Βιβλιοπαρουσίαση: Δημοκρατικά Τάγματα

Επί τέλους και μια εμβριθής μελέτη, που εστιάζει σε μία μάλλον άγνωστη πτυχή της νεώτερης Ιστορίας (πρώτο μισό του 20ου αιώνα)  της χώρας μας, με σπάνια αντικειμενικότητα και τεκμηρίωση! Εδώ και δεκαετίες τα μόνα βιβλία που κυκλοφορούσαν, με θέματα από αυτήν την περίοδο, κατά 90% ήσαν προπαγανδιστικά κατασκευάσματα με στόχο την μονόπλευρη αφήγηση και επομένως την αλλοίωση της πραγματικής Ιστορίας. Θερμά συγχαρητήρια στον συγγραφέα για ένα βιβλίο που συνιστούμε ανεπιφύλακτα.

ΔΕΕ

Δημοκρατικά τάγματα

Τα «Δημοκρατικά τάγματα - οι πραιτωριανοί της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας» είναι ένα πολιτικό θρίλερ που εκτυλίσσεται στην Ελλάδα της δυστυχίας και της προσφυγιάς την επόμενη ημέρα της Μικρασιατικής καταστροφής. Οι αξιωματικοί του στρατού διχάζονται, μετά από αλλεπάλληλα κινήματα και προνουντσιαμέντα επικρατούν στις τάξεις τους οι δημοκρατικοί που εκθρονίζουν τον Βασιλιά. Καθώς στους κόλπους της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης συγκρούονται οι βενιζελικοί και οι δημοκρατικοί για τον τελικό διακανονισμό του πολιτειακού, ο βενιζελισμός δημιουργεί τα Δημοκρατικά Τάγματα στο πρότυπο του τάγματος Γύπαρη ώστε να περιφρουρήσει την δημόσια ασφάλεια, να καταπολεμήσει την ληστεία αλλά και να προστατέψει το νεοσύστατο αβασίλευτο πολίτευμα από την επιβουλή των βασιλοφρόνων και των κομμουνιστών. Σταδιακά, και λόγω της πολιτικής αστάθειας από την δικτατορία του Παγκάλου, τα Δημοκρατικά Τάγματα ενισχύονται από τις διαδοχικές κυβερνήσεις της ταραγμένης αυτής περιόδου και μεταβάλλονται σε ρυθμιστές της πολιτικής κατάστασης, σε «πραιτωριανούς» που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Η τραγική κορύφωση της πορείας των Δημοκρατικών Ταγμάτων θα έρθει την 9^η Σεπτεμβρίου 1926 με μια αδυσώπητη μάχη στο κέντρο των Αθηνών με την συμμετοχή πυροβολικού και τεθωρακισμένων αυτοκινήτων με πάνω από 100 νεκρούς και τραυματίες. 

Η πρωτότυπη Ιστορική έρευνα απευθείας σε πρωτογενές ιστορικό υλικό απέδωσε πολύτιμες νέες πληροφορίες για την σύσταση, τους σκοπούς την ιδεολογία και την δράση των Δημοκρατικών Ταγμάτων κατά την περίοδο 1923-1926. Αποδεικνύεται με αδιάσειστα στοιχεία ότι ο δημιουργός τους δεν υπήρξε αποκλειστικά ο Πάγκαλος όπως πιστεύεται ως σήμερα. Επίσης υπάρχει νέο υλικό και ιστορικές πληροφορίες για ζητήματα της περιόδου όπως για το κίνημα Γαργαλίδη – Λεοναρδόπουλου, το αιματηρό συλλαλητήριο των βασιλοφρόνων στις 13 Δεκεμβρίου 1923, την αντικοινοβουλευτική πτώση των κυβερνήσεων Βενιζέλου – Καφαντάρη, το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα για την αβασίλευτη, την διακυβέρνηση Παπαναστασίου, το ναυτικό κίνημα Κολιαλέξη, την επίθεση αποσπάσματος των Δημοκρατικών Ταγμάτων στα τυπογραφεία αντιβενιζελικών εφημερίδων στην Θεσσαλονίκη, το κίνημα Λούφα, το κίνημα Παγκάλου, την εισβολή του Παγκάλου στην Βουλγαρία, τον περίπατο της Αγίας Παρασκευής, το κίνημα Καρακούφα – Μπακιρτζή, το κίνημα Κονδύλη. Για πρώτη φορά γίνεται μια αντικειμενική και έγκυρη ανασύσταση των πρωτοφανών γεγονότων της 9^ης Σεπτεμβρίου με νέες πληροφορίες από αρχειακό υλικό και τον Τύπο της εποχής. Τέλος υπάρχει και μια σύντομη αναφορά στα δημοκρατικά τάγματα ασφαλείας και στην εγκληματική τους δράση στην Κατοχή.

Αρχαιρεσίες Συλλόγου

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Παρακαλούνται τα μέλη του Συλλόγου, που επιθυμούν να υποβάλουν υποψηφιότητα στις προσεχείς αρχαιρεσίες του συλλόγου, να συμπληρώσουν την παρακάτω αίτηση και να την παραδώσουν στον αντιπρόεδρο κ. Δημ. Ευαγγελίδη μέχρι την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2019 στις 13.οο΄.                                                                                                                                                           

                            

ΑΙΤΗΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ

Επώνυμο……………………………………

Όνομα………………………………………

Πατρώνυμο……………………………… 

Έτος γέννησης……………………………

Επάγγελμα…………………………………

Διεύθυνση…………………………………

Πόλη ΤΚ……………………………………

Τηλέφωνο οικίας………………………

Κινητό………………………………………

Δηλώνω με την παρούσα αίτηση την πρόθεσή μου να είμαι υποψήφια/ος στις προσεχείς Αρχαιρεσίες του Συλλόγου για την εκλογή νέου Δ.Σ. για την περίοδο 2019-21.

                                 

   Έδεσσα  …………………….

                               

                             Ο/Η  Αιτών/ούσα

                                ……………………..