Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Χαλίλ Γκιμπράν

Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931)

"Ο κήπος του προφήτη"

Ο μεγάλος Λιβανέζος ποιητής Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931), μεταξύ των αριστουργημάτων που έγραψε, είναι και το έργο του "Ο Κήπος του Προφήτη". To ποίημα εκδόθηκε το 1923.
Ιδού ένα απόσπασμα:

"Το έθνος να λυπάστε,
αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε,
που δεν υψώνει τη φωνή, παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται, παρά μονάχα μεσ' τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί, παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε,
που έχει αλεπού για πολιτικό,
απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς, από χρόνια βουβαμένους."

1 σχόλιο:

ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ είπε...

http://leb.net/gibran/

http://paulcoughlin.com/media/the_prophet_ebook.pdf

http://www.rjliban.com/images/Khalil-Gibran.jpg

http://w2.kfar-olami.org.il/CS/forums/665/PrintPost.aspx

http://www.syrianstory.com/gobranne.htm

http://www.scribd.com/doc/54513276/%D9%85%D9%82%D8%AF%D9%85%D8%A9-1

http://ariadni144.wordpress.com/2009/06/09/chalilgibran/

http://www.cognosco.gr/Gnwmika/artists.jsp?key=616

http://iliadasphoto.grafbb.com/t3612-topic

http://www.youtube.com/watch?v=7TL-BUfOuGE

http://perseus76.yooblog.gr/%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BB-%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BD-%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82/



''Ὁ πόλεμος καὶ τὰ μικρὰ ἔθνη
Κάποτε, ψηλὰ πάνω ἀπὸ κάποιο λιβάδι ὅπου μιὰ προβατίνα κι ἕνα προβατάκι βοσκοῦσαν, ἕνας ἀετὸς κυκλόφερνε καὶ κοίταζε πεινασμένα κάτω, τὸ προβατάκι. Κι ἐνῷ ἦταν ἕτοιμος νὰ κατέβει καὶ ν᾿ ἁρπάξει τὴ λεία του, κάποιος ἄλλος ἀετὸς φάνηκε καὶ γυρόφερνε πάνω ἀπ᾿ τὴν προβατίνα καὶ τὸ μικρό της, μὲ τὴν ἴδια πεινασμένη διάθεση. Τότε, οἱ δυὸ ἀνταγωνιστὲς ἄρχισαν νὰ παλεύουν, γεμίζοντας τὸν οὐρανὸ μὲ τὶς ἄγριες κραυγές τους.
Ἡ προβατίνα κοίταξε ψηλὰ κι ἔνιωσε μεγάλη κατάπληξη. Γύρισε στὸ προβατάκι καὶ εἶπε:

«Παράξενο πρᾶγμα πού ῾ναι, παιδί μου, δυὸ τέτοια ἀρχοντικὰ πουλιὰ νὰ πρέπει νὰ ρίχνονται τὸ ἕνα στ᾿ ἄλλο. Ὁλόκληρος οὐρανὸς καὶ δὲν εἶναι ἀρκετὰ μεγάλος καὶ γιὰ τὰ δυό τους;

Προσευχήσου, μικρό μου, προσευχήσου μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά σου νὰ δώσει ὁ Θεὸς εἰρήνη στὰ φτερωτὰ ἀδέρφια σου».

Καὶ τὸ προβατάκι προσευχήθηκε μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά του.''

(http://paterolakas.blogspot.com/2009/03/blog-post.html)