Τι
ακριβώς είναι το κίνημα «Αφύπνιση»;
Δημήτρης
Ε. Ευαγγελίδης
Το κίνημα «Αφύπνιση» (Αγγλ. Woke) είναι ένα νεοταξικό πολιτικο-ιδεολογικό κίνημα με ευρύτατη διάδοση στις Η.Π.Α. όπου ελέγχει το μεγαλύτερο τμήμα των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης (Μ.Κ.Δ.) και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε.) και το οποίο διαδόθηκε συστηματικά και στις ευρωπαϊκές χώρες. Προϊόν της προϊούσας σήψης της αμερικανικής κοινωνίας, αποτυπώνει κάθε είδους διεστραμμένη νοοτροπία, εκφυλισμό και διαφθορά, με βασικούς εκπροσώπους αντικοινωνικά άτομα με σοβαρά ψυχολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα.
Η αφετηρία του κινήματος ανιχνεύεται στις Η.Π.Α.
κατά την δεκαετία του 1970 και στο οποίο πρωτοστατούν νεομαρξιστές της Σχολής της Φραγκφούρτης, υποστηρικτές
του λεγόμενου πολιτισμικού μαρξισμού.
Προωθούν τις έννοιες της «πολιτικής ορθότητας» και της «πολυ-πολιτισμικότητας», με
στόχο, όπως έχει υποστηριχθεί, την καταστροφή του δυτικού πολιτισμού και
της χριστιανικής θρησκείας.
Το κίνημα γιγαντώθηκε στις
Η.Π.Α. στην διάρκεια της διακυβέρνησης των Δημοκρατικών και εξαπλώθηκε επίσης
στις χώρες της Ε.Ε. όπως προαναφέρθηκε. Οι νόμοι που έχουν περάσει στην
Βόρεια Αμερική και σε αρκετές χώρες της Δυτικής Ευρώπης, υπαγορευόμενοι από την
πολιτική ορθότητα, (ντιρεκτίβες για
το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι, να μιλάς κ.λπ. που θυμίζουν το 1984 του
Orwell), είναι αμείλικτοι. Στο μεταξύ, όλα σχεδόν τα πνευματικά επιτεύγματα της
Δύσης τελούν υπό διωγμό. Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Όμηρος, Σαίξπηρ, Μολιέρος,
Γκαίτε κ.ά. θεωρούνται ρατσιστές.
«Σε μεγάλα πανεπιστήμια, όπως το Princeton,
καταργείται η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και λατινικών, ως εργαλεία
ρατσισμού. Στο Yale δεν θα διδάσκεται η Ιστορία της Τέχνης, παρά μόνο ως
αφετηρία για ζητήματα φύλου, τάξης, φυλής...», γράφει o Γιώργος Πανόπουλος στο βιβλίο του «Woke Culture: Η Βαρβαρότητα της "Σωστής Πλευράς" της Ιστορίας»,
και συνεχίζει: «Αυτήν την φορά η επίθεση δεν έρχεται από την νεοφιλελεύθερη
δεξιά ή ακροδεξιά, αλλά από τους "προοδευτικούς", οι οποίοι στην
πραγματικότητα εξυπηρετούν τέλεια το νεοφιλελεύθερο σύστημα».
Το λογικό συμπέρασμα της αποδομητικής θεωρίας που σαρώνει τον δυτικό κόσμο είναι, με λίγα λόγια, ότι πρέπει να τελειώνουμε με τον δυτικό πολιτισμό. Τα πάντα πρέπει να καταρρεύσουν, να αποδομηθούν, να καταστραφούν. Το κίνημα αυτό απέκτησε τεράστια δύναμη και φαίνεται ότι στηρίχθηκε από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο. Η Anne de Guigné γράφει στο βιβλίο της «Woke Καπιταλισμός, Όταν η Επιχείρηση Υπαγορεύει το Καλό και το Κακό»:
"Η ελβετική τράπεζα Crédit Suisse συνέταξε
τον Δεκέμβριο του 2020 την έκθεση LGBT 350. Αυτή, θεωρώντας ότι ένα ποσοστό
5%-10% του πληθυσμού είναι ΛΟΑΤΚΙ+ και ότι έχει παρόμοιες καταναλωτικές
συνήθειες με τους μη ΛΟΑΤΚΙ+, καταλήγει ότι η αγοραστική δύναμη των ΛΟΑΤΚΙ+
αντιπροσωπεύει περίπου 2,7-5,6 τρισεκατομμύρια δολάρια της ομάδας G20. Δηλαδή,
αν ήταν οικονομία, θα ήταν η τρίτη ή τέταρτη στον κόσμο".
"Οι εταιρείες", γράφει ο προαναφερθείς Γιώργος
Πανόπουλος "έχουν κάθε λόγο να δημιουργούν νέους πελάτες, οπότε ναι,
"τι θέλεις να είσαι"; Άντρας, γυναίκα, τρανς, δέντρο, σκυλί, μωρό;
Μπορείς, αρκεί να το δηλώσεις. Το Facebook δίνει μία από 56 σεξουαλικές
ταυτότητες. Ούτε φύση, ούτε πολιτισμός, όλα είναι θέμα προσωπικών επιλογών, με
αποτέλεσμα ένα σουπερμάρκετ ταυτοτήτων. Εμπρός να δημιουργήσουμε ένα, δύο,
χίλια νέα γκέτο. Δεν υπάρχουν άντρες και γυναίκες, υπάρχουν άτομα. Οι γέφυρες
με τους άλλους ανθρώπους ανατινάζονται, οι δεσμοί καταλύονται, η αποξένωση
θεριεύει...".
Αξίζει να διαβαστεί και η βιβλιοκριτική που γράφτηκε
για το πόνημα του Γ. Πανόπουλου «Woke Culture: Η Βαρβαρότητα της "Σωστής
Πλευράς" της Ιστορίας» που ήδη αναφέραμε παραπάνω και το συστήνω
ανεπιφύλακτα:
«Στο βιβλίο
αυτό, ο συγγραφέας παρατηρεί στοχαστικά και αποτυπώνει με τρόπο στιβαρό τι
συμβαίνει στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό με επίκεντρο την ανάδυση της
«πολιτικής ορθότητας» και τη σταδιακή μεταμόρφωσή της σε woke
κουλτούρα (κουλτούρα της αφύπνισης). Θυμίζει
την αρχική αθωότητα του #MeToo και
τη διολίσθηση της καταγγελίας σε απόδειξη, αποκαλύπτει τι είναι αυτή η cancel
culture (κουλτούρα της καταγγελίας), η διάθεση ακύρωσης της κουλτούρας, με τις
πρακτικές στυγνής και ολοκληρωτικής λογοκρισίας στα πανεπιστήμια, στην τέχνη,
στη γνώση.
Στο
ίδιο πλαίσιο αναφοράς, θίγει το ζήτημα των μελλοντικών γενεών εστιάζοντας στην
άγρια χειραγώγηση των παιδιών και στην άκριτη σεξουαλικοποίησή τους από
οργανισμούς, ακτιβιστές και δασκάλους. Εξετάζει με προσοχή, ακόμη, πώς
αντιμετωπίζονται κρίσιμα θέματα, όπως ο ρατσισμός, η σεξουαλικότητα, τα
ανθρώπινα δικαιώματα, η ισλαμική τρομοκρατία και η κλιματική αλλαγή από τους
αυτο-αποκαλούμενους «προοδευτικούς» που με φανατισμό Σταυροφόρων είναι έτοιμοι
να αφανίσουν όποιον δεν υιοθετεί την ιερή πίστη τους. Και καταλήγει πως αυτός ο
φανατισμός, με Δούρειο Ίππο τη woke κουλτούρα, απειλεί
με διάλυση ό,τι συνέχει τις κοινωνίες, σπέρνοντας σύγχυση, παράνοια, διχασμό
και πόλωση.
Δ.Ε.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου