E΄ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ

E΄ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

2η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ

Έδεσσα, 26 Απριλίου 2016

Ο σύλλογος «ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΟΙ ΕΔΕΣΣΑΣ» προκηρύσσει 

λογοτεχνικό διαγωνισμό διηγήματος.

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν Έλληνες ή αλλοδαποί, με ένα (1) μόνον διήγημα, στην ελληνική γλώσσα, το οποίο μπορεί να αναφέρεται σε οποιοδήποτε θέμα, να είναι αδημοσίευτο και όχι μεγαλύτερο από έξη (6) τυπωμένες σελίδες Α4 σε Η/Υ, υπολογισμένα σε γραμματοσειρά Times New Roman 12". 

Διηγήματα με κομματικό ή προπαγανδιστικό περιεχόμενο αποκλείονται.

Ο Σύλλογος έχει το δικαίωμα να δημοσιεύσει σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή οποιοδήποτε διήγημα του διαγωνισμού, μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αξιολόγησης.

Η επιτροπή αξιολόγησης των κειμένων του εν λόγω διαγωνισμού, εκτός από τα βραβεία, τους επαίνους και τις τιμητικές διακρίσεις, θα προτείνει και διηγήματα των υπολοίπων διαγωνιζόμενων (σύνολο 30 διηγήματα), τα οποία θα αποτελέσουν περιεχόμενο μιας ειδικής έντυπης έκδοσης, όπως έγινε και στους προηγούμενους Διαγωνισμούς. Όσ-ες/-οι επιλεγούν να συμμετάσχουν σε αυτή την μελλοντική έκδοση, οφείλουν να στείλουν τα κείμενά τους και ένα σύντομο βιογραφικό σε ηλεκτρονική μορφή (σε cd ή mail) γραμμένα σε Microsoft Word (γραμματοσειρά Georgia ή Times New Roman και μέγεθος 12"), καθώς και μια φωτογραφία τύπου ταυτότητας, επίσης ηλεκτρονικά (σε αρχείο jpg).

Το προτεινόμενο διήγημα πρέπει να έχει τίτλο, καθώς και ψευδώνυμο του συγγραφέα και να σταλεί ταχυδρομικά σε τρία (3) αντίτυπα. Τα πραγματικά στοιχεία του/της συγγραφέα (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνα, e-mail) πρέπει να περιέχονται σε μικρότερο σφραγιστό φάκελο, χωρίς άλλα διακριτικά στο εξωτερικό του φακέλου. Η επιλογή του θέματος ανήκει στον/στην συγγραφέα.

Η μη τήρηση των παραπάνω όρων συνεπάγεται αποκλεισμό των διαγωνιζομένων.

Ως καταληκτική ημερομηνία αποστολής των κειμένων ορίζεται η 31η Οκτωβρίου 2016.

Διεύθυνση αποστολής: Ευαγγελίδης Δημήτρης,

Φιλελλήνων 9 – ΕΔΕΣΣΑ 58200

Πρόσθετες πληροφορίες στο τηλέφωνο: 6970 995041.

Για το ΔΣ του Συλλόγου

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ 

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού γιορτάζεται στη Νάπολη

Ιταλία: Η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας 

και Πολιτισμού γιορτάζεται στη Νάπολη

Λογοτεχνικό μαραθώνιο, συναυλία, συζητήσεις και θεατρική παράσταση περιλαμβάνει το πρόγραμμα της πρώτης Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού, που θα γιορταστεί στη Νάπολη της Ιταλίας. 

Ο λογοτεχνικός μαραθώνιος θα ξεκινήσει στις 10 το το πρωί και κατά τη διάρκεια του τα παιδιά του Σχολείου Γλώσσας της Ελληνικής Κοινότητας Νάπολης, αλλά και μαθητές των κλασικών λυκείων που θα δηλώσουν συμμετοχή θα αναγνώσουν επιλεγμένα αποσπάσματα της διαχρονικής ελληνικής γραμματείας.

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του συγκροτήματος Xenitia θα είναι αφιερωμένο στη μουσική της ποίησης και στην ποίηση της μουσικής.

Στις 5 το απόγευμα θα πραγματοποιηθεί συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στην οποία θα προεδρεύσει ο αντιδήμαρχος Νάπολης Νίνο Ντανιέλε με θέμα η κλασική παιδεία και η κρίση των κλασικών λυκείων. Τη συζήτηση διοργανώνουν η Φιλελληνική Εταιρεία Ιταλίας και το Φεστιβάλ Φιλοσοφίας της Μεγάλης Ελλάδος. Θα αναγνωσθεί ψήφισμα για την αναγνώριση της κλασικής παιδείας ως άυλης κληρονομιάς της ανθρωπότητας.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού θα κλείσει με το ανέβασμα στα αρχαία ελληνικά του έργου “Απολογία του Σωκράτη” του Πλάτωνα από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώτη με τους ηθοποιούς Βασίλη Καράμπουλα και Θανάση Δισλή.

Την πρωτοβουλία για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας την είχε αναλάβει η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας

http://www.iefimerida.gr/news/262808/italia-i-pagkosmia-imera-ellinikis-glossas-kai-politismoy-tha-giortastei-sti-napoli#ixzz46GCHtVaL

Π. Κονδύλης: Ισχύς και Απόφαση

Παναγιώτης Κονδύλης (1943-1998)

Ισχύς και Απόφαση

Κώστας Κουτσουρέλης

«ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ είναι ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ένας συγγραφέας ξεκινάει να τα βάλει με τη Δύση και στο πέρασμά του δεν αφήνει λίθο επί λίθου.» Μ’ αυτές τις φράσεις υποδεχόταν στα 1984 η εφημερίδα Frankfurter Rundschau το φιλοσοφικό δοκίμιο Ισχύς και Απόφαση του Παναγιώτη Κονδύλη.

Το Ισχύς και Απόφαση είναι πράγματι ένα βιβλίο ριζοτομικό, ριζοσπαστικό – με την αρχική σημασία αυτής της λέξης, που απ’ την πολυχρησία έχει καταντήσει σήμερα ανυπόληπτη. «Μικρό σε έκταση, αλλά μεγάλο σε περιεχόμενο», όπως το αποκάλεσε ένας άλλος Γερμανός κριτικός, είναι το νοερό κέντρο γύρω από το οποίο δορυφορεί όλη η κονδύλεια σκέψη, ένα κατόρθωμα καθολικής εποπτείας της ευρωπαϊκής ιστορίας των ιδεών και ακόμη ένα τόλμημα αβυσσαλέας φιλοδοξίας. Ο σχηματισμός και η αποκρυστάλλωση των κοσμοεικόνων και των ιδεολογιών· η χρήση και η χρησιμότητα των δεοντικών επιταγών και της κανονιστικής σκέψης· οι διαρκείς μεταμφιέσεις του ορμέμφυτου της αυτοσυντήρησης κάτω απ’ την προσωπίδα των υψηλών ιδεών· η αποκαθήλωση του ίδιου του «Πνεύματος» ως μηχανισμού που μεταφράζει διαρκώς τις γυμνές αξιώσεις της ισχύος στην άυλη γλώσσα των συμβόλων και των εννοιών: αυτά είναι, με δυο λόγια, τα θέματά του.

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Παναγιώτης Κονδύλης εγκαταλείπει την Ελλάδα για να εγκατασταθεί στη Γερμανία, είναι ήδη κάτι περισσότερο από ένας νέος αξιοπρόσεκτος συγγραφέας. Φοιτητής ακόμη στην Αθήνα, είχε στρατευθεί στην υπόθεση της κομμουνιστικής Αριστεράς. Γρήγορα όμως θα της στρέψει την πλάτη, χωρίς διόλου να αποπειραθεί να την αντικαταστήσει με ένα άλλο ιδεολόγημα. «Όταν έκοψα τα ναρκωτικά, τα έκοψα ριζικά και τελειωτικά», θα πει πολλά χρόνια αργότερα. Παρ’ όλ’ αυτά, η στράτευση και ο αγώνας, ως υπαρξιακά βιώματα, θα σταθούν καθοριστικά για την μετέπειτα εξέλιξή του. Ο αναγνώστης μπορεί να το διαισθανθεί στον δριμύ πολεμικό, τον σχεδόν εριστικό τόνο των κειμένων του. Αλλά και στις βασικές φιλοσοφικές του θέσεις. Οι ιδέες είναι όπλα, θα γράψει, όλη η σκέψη είναι από τη φύση της πολεμική.

Το διάστημα 1970-1978 θα παρουσιάσει μια μεγάλη σειρά μεταφράσεων από τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά και τα ιταλικά. Δεκαέξι συνολικά τόμοι με κείμενα συγγραφέων όπως ο Μαξ Χορκχάιμερ, ο Άρνολντ Χάουζερ, ο Ερνστ Κασσίρερ, ο Νικολό Μακιαβέλλι. Εκείνη η δίτομη έκδοση των Έργων του Φλωρεντινού περιλαμβάνει και το πρώτο σημαντικό δημοσίευμα του νεαρού Κονδύλη (1971-72), ένα εισαγωγικό δοκίμιο διακοσίων σχεδόν σελίδων.

Το 1977 υποστηρίζει στη Χαϊδελβέργη τη διατριβή του επί διδακτορία. Θέμα της η Γένεση της διαλεκτικής στο πρώιμο έργο των Χαίλντερλιν, Χέγκελ και Σέλλινγκ. Από τη διατριβή αυτή, θα προκύψουν τα δύο πρώτα ογκώδη βιβλία του Κονδύλη. Ο ομότιτλος τόμος (1979) και ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός (1981). Αυτός ο δεύτερος θα χαρακτηριστεί έργο κλασσικό και παραμένει ώς σήμερα το βασικό έργο αναφοράς για την ιστορία των διαφωτιστικών ιδεών στη γερμανόφωνη βιβλιογραφία. Τα βιβλία που θα ακολουθήσουν για την Κριτική της Μεταφυσικής (1983), τονΣυντηρητισμό (1986), την Θεωρία του Πολέμου (1988), τηνΠαρακμή του αστικού τρόπου ζωής (1991) θα συμπληρώσουν την εικόνα του Κονδύλη ως συστηματικού στοχαστή και ιστορικού των ιδεών. Κάποια απ’ αυτά θα πυροδοτήσουν έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις. 

Χαϊδελβέργη. Άποψη της πόλης

από το Μονοπάτι των φιλοσόφων (Philosophenweg)

Με τα διεθνοπολιτικά του γραπτά της δεκαετίας του ’90, την επαύριο της αμερικανικής νίκης στον Ψυχρό Πόλεμο, ο Κονδύλης θα στρέψει το ερμηνευτικό του βλέμμα σ’ ένα πεδίο καινούργιο γι’ αυτόν, την πλανητική συγχρονία και επικαιρότητα. Μόνο που αντί για τις δυτικές θριαμβολογίες περί του «τέλους της ιστορίας» και των συγκρούσεών της, που ήταν τότε του συρμού, εκείνος θα μιλήσει για τη νέα, ανεξέλεγκτη επίτασή τους. Στις διακηρύξεις περί οικουμενικής κατίσχυσης των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δεν θα δει παρά τα κενόλογα και ιδιοτελή ρητορεύματα της μόνης πλέον Υπερδύναμης, που κανείς δεν μπορεί να πάρει στην ονομαστική τους αξία. Και στις πομφόλυγες για την «τελειωτική επικράτηση» του δυτικού φιλελευθερισμού, θα αντιτάξει την πρόβλεψη της επικείμενης κατάρρευσής του, υπό το βάρος της σπάνεως των αγαθών και των οξυμένων περιβαλλοντικών, κοινωνικών και γεωπολιτικών εντάσεων. Τα κείμενά του για τη σύγχρονη Ελλάδα, που ανήκουν στην αυτή κατηγορία, λοιδωρήθηκαν και διαστρεβλώθηκαν συχνά σε βαθμό πρωτόγνωρο. Παραμένουν ωστόσο μνημεία ατομικής εμβρίθειας και συλλογικής αυτογνωσίας.

Ο Κονδύλης υπήρξε συγγραφέας με όλη τη σημασία της λέξης. Αγαπούσε την πυκνή διατύπωση, τις σχοινοτενείς παραγράφους που καλύπτουν σελίδες ολόκληρες, τον υποτακτικό λόγο με τις πυραμιδωτές δευτερεύουσες προτάσεις – αλλά και τους κοφτούς αφορισμούς, και τις δραματικές κορυφώσεις. Ο αγώνας του ήταν πάντα με το λίπος των λέξεων. Έβρισκε στη σύνταξη της γερμανικής γλώσσας κάτι από την ευπλασία της θουκυδίδειας διατύπωσης. Γενικά, τα πρότυπά του ήταν κλασσικά, αρχαία ελληνικά. Απεχθανόταν σφόδρα τα «κινέζικα» της μετανεωτερίζουσας θεωρητικολογίας, αυτό το επιστημονίζον ζαργκόν που απεδαφίζει τη σκέψη από τα πράγματα.

Παρά ταύτα, και το δικό του γράψιμο δεν είναι εύκολο. Ο απίστευτος όγκος του υλικού που διεξέρχεται, απαιτεί από τον αναγνώστη διαρκή εγρήγορση και πειθαρχία. Προσιτότερα είναι τα μικρότερά του δοκίμια, εκείνα που έγραψε προλογίζοντας έργα του Λίχτενμπεργκ ή του Τσέζαρε Παβέζε λ.χ., και που με τον προσωπικό τους τόνο κάποτε ξαφνιάζουν τον αναγνώστη. Οι συνεντεύξεις του που συγκεντρώθηκαν στο Αόρατο χρονολόγιο της σκέψης(1998) είναι για τον αμύητο που ενδιαφέρεται να τον προσεγγίσει, η προσφυέστερη ίσως εισαγωγή στη σκέψη του.

Η πρόσφορά του στα εκδοτικά μας πράγματα υπήρξε ανυπολόγιστη. Οι τόμοι που μετέφρασε, επιμελήθηκε και εξέδωσε πλησιάζουν τους ενενήντα. Με τον Κονδύλη η ελληνική φιλοσοφική βιβλιογραφία εγκαταλείπει τον χώρο του τυχαίου και του σπασμωδικού και περνάει στην περιοχή του προγράμματος. Ακόμη και αν δεν είχε γράψει λέξη δική του, το ογκώδες αυτό μεταφραστικό έργο θα αρκούσε για να συντηρήσει το όνομά του στην ιστορία των ελληνικών γραμμάτων.

Με το πανεπιστήμιο, ελληνικό και γερμανικό, δεν τα πήγε ποτέ καλά. Αρκετά βιβλία του έφτασαν να γίνουν φοιτητικά εγχειρίδια, ο ίδιος όμως στο τέλος της ζωής του θεωρούσε προσβολή την προσφώνηση «κύριε καθηγητά», που από παραδρομή κάποτε του απηύθυναν. Είναι αλήθεια ότι στο ξεκίνημά του δοκίμασε πράγματι να περπατήσει αυτή την οδό. Την απόρριψη που συνάντησε τότε, δεν την λησμόνησε ποτέ. Κι όταν αργότερα, γερμανικά και ελληνικά πανεπιστήμια του άνοιγαν τιμητικά τις πόρτες, αυτός προτίμησε επιδεικτικά να μην τις δρασκελίσει. Ωστόσο, οι –από Γερμανίας– διακρίσεις δεν του έλειψαν. Ανάμεσα στ’ άλλα, του απονεμήθηκαν το Μετάλλιο Γκαίτε και το Βραβείο Χούμπολντ. 
Γεννημένος το 1943 στην Αρχαία Ολυμπία, ο Κονδύλης πέθανε πενήντα πέντε χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 1998, σε ιδιωτικό νοσοκομείο των Αθηνών. Σε μια εγχείρηση, όπως την είπανε, ρουτίνας, θύμα ίσως ιατρικού λάθους. Άφησε ημιτελές το έργο που ο ίδιος έβλεπε ως έργο ζωής, μια τρίτομη Κοινωνική Οντολογία.

«Με τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου Παναγιώτη Κονδύλη», θα τον νεκρολογήσει στην Berliner Zeitung ο Γκούσταφ Ζάιμπτ, «η Γερμανία χάνει έναν από τους σημαντικότερους κληρονόμους και διάδοχους της πνευματικής της παράδοσης. Μόνο μ’ αυτό το παράδοξο μπορεί να ειπωθεί η σημασία αυτού του θανάτου». Και θα καταλήξει: «Ο Κονδύλης υπήρξε συνεχιστής της γερμανικής παράδοσης της δύστροπης, οχληρής σκέψης. Τη στάση του αυτή την υποβάσταζε πάντα μια σπάνια πνευματική ελευθερία και μια σχεδόν αδιόρατη ευαισθησία: ο Κονδύλης δεν μπορούσε τα συνθήματα, την ωραιολογία, τον ναρκισσισμό. Όμως και η σκληρότητά του ήταν μεσογειακή, φωτεινή και ανθρώπινη. Ο ακαταπόνητος πέθανε, προτού ολοκληρώσει το ογκωδέστερο έργο του. Το καλοκαίρι λογάριαζε να το περάσει στην Ελλάδα».

http://www.koutsourelis.gr/index1.php?subaction=showfull&id=1216545320&archive=&start_from=&ucat=6&

Σάκης Τότλης: Ψυχή και εγκέφαλος

 Ψυχή και εγκέφαλος

Ακόμα μια ενδιαφέρουσα εργασία του Σάκη Τότλη

Ο ΓΑΛΗΝΟΣ   

Ο Γαληνός ήταν ο Έλληνας ιατροφιλόσοφος ο οποίος εντόπισε πρώτος τον εγκέφαλο ως το απόλυτο κέντρο της ανθρώπινης συμπεριφοράς επειδή αυτός βρισκόταν σε πολύ χαρακτηριστική εποπτική θέση στο ανθρώπινο σώμα, (ψηλά και μπροστά) και ήταν πολύ καλά προστατευμένος από το ανθεκτικό οστεώδες ανθρώπινο κρανίο και φαινόταν δηλαδή πως η ίδια η φύση προστάτευε τον εγκέφαλο ως κάτι εξαιρετικά σημαντικό.

Ο ίδιος ο Γαληνός, με εκτεταμένες ανατομικές τομές αποκάλυψε ότι ο εγκέφαλος συνδεόταν άμεσα με πυκνές νευρικές ίνες με όλα τα αισθητήρια όργανα (μάτια, αυτιά, μύτη, γλώσσα, κτλ), τα οποία βρίσκονταν έτσι κι αλλιώς στη γειτονική  περιοχή του εγκεφάλου και μέσα στο κρανίο.

 Ψυχή και εγκέφαλος

Έτσι, οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που εντόπισαν το απόλυτο κέντρο ανθρώπινης συμπεριφοράς, γιατί εκεί εντοπίζονταν κάθε αντιληπτικό και διαχειριστικό κέντρο για κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά και η μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς μετατοπίστηκε από τότε από την παντελώς ανερμάτιστη  λογικά μεταφυσική ψυχή στον απολύτως φυσικό εγκέφαλο και ο άνθρωπος συνειδητοποίησε με τον καιρό και με άοκνες και εκτενείς επιστημονικές ανακαλύψεις και πιστοποιήσεις ότι, ενώ μέχρι τότε ιδιαίτερα τα χωροχρονικά αντιληπτικά όργανα (μάτια και Αυτιά) είχαν μια ιδιαίτερα μοναδική αντιληπτική ικανότητα να αντιλαμβάνονται αυτόματα και υποχρεωτικά χρώματα και ήχους ως συχνότητες στο οπτικό και ακουστικό φάσμα.

Για παράδειγμα το κίτρινο χρώμα αντιστοιχεί σε συγκεκριμένη οπτική συχνότητα (600 nm) και το κόκκινο χρώμα αντιστοιχεί σε μια εντελώς διαφορετική συχνότητα (700 nm) και ο εγκέφαλος τα ανιχνεύει αυτά αυτόματα, άμεσα και υποχρεωτικά και του είναι αδύνατο να μπερδέψει το ένα χρώμα με το άλλο και ενεργεί πάντα και υποχρεωτικά και με γνώμονα αυτές τις αυτόματες, άμεσες και υποχρεωτικές πληροφορίες, τις οποίες δεν μπορεί να αποφύγει ποτέ, αλλά τις αντιλαμβάνεται υποχρεωτικά ως αυτές που είναι. Δεν μπορεί δηλαδή ποτέ να δει μπλε τα ώριμα λεμόνια ή τις φράουλες.

Κίτρινα λεμόνια κόκκινες φράουλες

Γνωρίζει πολύ καλά δηλαδή ότι κανονικά τα ώριμα λεμόνια υποτίθεται και έχουν χαρακτηριστικό στιλπνό κίτρινο χρώμα και οι ώριμες φράουλες έχουν το χαρακτηριστικό «φραουλί» σκούρο κόκκινο χρώμα.

Επίγνωση

Φυσικά αυτή είναι μια άμεση, σταθερή και υποχρεωτική και αναπότρεπτη επίγνωση του εγκεφάλου που δεν έχει τίποτα να κάνει με την συνειδητή επίγνωση, επειδή οι ενεργειακές συχνότητες δεν αφήνουν ποτέ κανένα συνειδητό

σημείο επίγνωσης σε κανένα αισθητήριο, ενώ η συνειδητή μας επίγνωση πάντα βασίζεται σταθερά σε όσα συλλαμβάνουν παντοιοτρόπως τα αισθητήρια όργανά μας.

Λεμόνια και φράουλες

Έτσι για τη συνειδητή μας επίγνωση τα ώριμα λεμόνια είναι πάντα υποχρεωτικά κίτρινα και οι ώριμες φράουλες πάντα και υποχρεωτικά κόκκινες χωρίς ουδέποτε αυτή η συνειδητή μας επίγνωση να γνωρίζει απολύτως τίποτα για οπτικοακουστικές συχνότητες και πως σχηματίζονται τα χρώματα, πληροφορίες  που πιθανότατα μπορεί να μην αποτελέσουν καμιά συνειδητή επίγνωση ποτέ.

Γνώση και συνειδητή επίγνωση

Φυσικά η επίγνωσή μας γνωρίζει πολύ καλά τα χρώματα βλέποντας πραγματικά σταθερά χρωματικά αντικείμενα και όταν αποτύχει να δει καμιά φορά κάποιο αντικείμενο σε κάποιο πραγματικό αρχικό συμβάν της εγρήγορσης αυτό επιστρέφει στο αμέσως επόμενο όνειρο μεταμφιεσμένο ως ένα συμβολικό κάτι άλλο.

Πραγματικά αντικείμενα συμβολικές ονειρικές ρέπλικες

Έτσι, στο επόμενο  όνειρο βλέπουμε μια συμβολική ονειρική παράσταση στη θέση ενός πραγματικού αντικειμένου (που αποτύχαμε να δούμε με ενάργεια), χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι βλέπουμε ένα ονειρικό αντικείμενο πανομοιότυπο με το πραγματικό αρχικό αντικείμενο, το οποίο στην ουσία ουδέποτε είδαμε με την ενάργεια της εγρήγορσης.

Για παράδειγμα

Αν η συνείδησή μας αποτύχει ή αποφύγει να δει σε κάποιο πραγματικό αρχικό συμβάν ένα κόκκινο μήλο ανάμεσα σε δύο πράσινα, (λόγω κάποιου φυσικού προβλήματος, π.χ. επειδή έπεσε σκοτάδι ή λόγω κάποιας ηθικής απαγόρευσης, π.χ. ηθικός φόβος) στο επόμενο όνειρο πιθανότατα θα δούμε ένα κόκκινο ροδάκινο ανάμεσα  σε δύο πράσινα, για να αισθανθούμε το ίδιο ακριβώς ενεργειακό ερέθισμα με διαφορετικές εικόνες αλλά οπωσδήποτε χωροχρονικά πανομοιότυπες).

Τελικά

Έτσι η συνείδησή μας στα όνειρα είναι σε παντελή αδυναμία λογικού εντοπισμού της πραγματικότητας, ακόμη και την επόμενη μέρα που θα θυμηθεί το όνειρο, επειδή αυτά τα ονειρικά ροδάκινα είναι απλές συμβολικές αναπαραστάσεις κάποιων αρχικών πραγματικών αντικειμένων που ουδέποτε είδαμε με την ακρίβεια και τη σαφήνεια της ενάργειας στην εγρήγορση.

Η εξέλιξη της ερμηνείας των ονείρων

Μόνο με αυτήν τη μέθοδο ερμηνείας των ονείρων κατανοούμε επακριβώς τις ανάγκες συνυπολογισμού της ενέργειας.

Μέχρι τώρα όλοι οι ερμηνευτές ονείρων προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τα όνειρα ερμηνεύοντας κάποια θολά και αδιευκρίνιστα σύμβολα για να πραγματοποιήσουν μια θολή και μυστηριώδη και παντελώς αστήρικτη ερμηνεία, αλλά τώρα με αυτή την προσέγγιση μπορούμε να φτάσουμε σε μια απόλυτη ερμηνεία απλώς ανάγοντας τα μυστηριώδη ονειρικά σύμβολα σε ένα αρχικό συμβάν της προηγούμενης εγρήγορσης (π.χ. της περασμένης ημέρας) στηριζόμενη στο απόλυτο ενεργειακά δεδομένα που πάντα συμβαίνουν με σταθερό και απόλυτο χωροχρονικό τρόπο και στην εγρήγορση και επαναλαμβάνονται στο όνειρο, απλά ανάγοντας τα μυστηριώδη συμβολικά όνειρα σε κάποια πραγματικές εικόνες που συνέβησαν την προηγούμενη μέρα με ακριβή χωροχρονικό τρόπο.

Και έτσι δεν ερμηνεύουμε απλά τα σύμβολα, αλλά και την ενέργεια που αυτά αντιπροσωπεύουν. Και τα σύμβολα και η ενέργεια είναι πολύ συγκεκριμένα και απολύτως αναγνωρίσιμα και σταθερά στο χώρο και το χρόνο και δεν μπορούμε να τα λαθέψουμε. Απλά παρατηρούμε που  και πότε συνέβη το καθένα με απόλυτη και αλάνθαστη ακρίβεια και φθάνουμε σε συγκεκριμένα και ολόσωστα συμπεράσματα, που επιπλέον μπορούμε να τα στηρίξουμε και λογικά με αλάνθαστη βεβαιότητα.

Σάκης Τότλης

1ος Μαθητικός Διαγωνισμός Ποίησης Πέλλας

Βράβευση μαθητριών/μαθητών του 1ου

Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης Πέλλας

Πραγματοποιήθηκε χθες στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του παλιού Παρθεναγωγείου η εκδήλωση απονομής διακρίσεων (3 Βραβεία, 3  Έπαινοι, 5 Τιμητικές διακρίσεις) στους νικητές του 1ου Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης Πέλλας.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας, ο Δήμαρχος Έδεσσας, ο Πρόεδρος του Δημ. Συμβουλίου, Δημοτ. Σύμβουλοι, ο Δντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πέλλας και πλήθος κόσμου.

Μετά τους χαιρετισμούς των επισήμων, ο λόγος δόθηκε στον Πρόεδρο του Συλλόγου "Βιβλιόφιλοι Έδεσσας" Δημ. Ευαγγελίδης, ο οποίος αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία του Συλλόγου να ζητήσει την συνεργασία της Δνσης Β΄βάθμιας Εκπαίδευσης για την οργάνωση Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης, με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης. Η πρόταση έγινε αποδεκτή και αποκορύφωμα αυτής της συνεργασίας υπήρξε αυτή η εκδήλωση. Ο Πρόεδρος πρότεινε μάλιστα να καθιερωθεί ως θεσμός αυτή η συνεργασία και να πραγματοποιείται κάθε χρόνο. Άμεση υπήρξε η ανταπόκριση του κ. Κ. Κούγκα, Δντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πέλλας, ο οποίος έκανε άμεσα αποδεκτή την πρόταση.

Στην συνέχεια μίλησε το μέλος του Συλλόγου, φιλόλογος Ευάγγελος Τρυψιάνης, ο οποίος, όπως δήλωσε, θα επιχειρούσε να απαντήσει συνοπτικά στο ερώτημα "τί είναι τελικά η ποίηση''.

Ακολούθησε η εντυπωσιακή απαγγελία δεκάδων στίχων από την "Οδύσσεια" του Καζαντζάκη από τον Γρ. Γκοτσίου, από στήθους, γεγονός που απέσπασε τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του κοινού.

Αμέσως μετά ξεκίνησε η διαδικασία απονομής των διπλωμάτων και αναμνηστικών δώρων με την μορφή βιβλίων, η οποία συνοδεύτηκε από την απαγγελία του ποιήματος τους από την διακριθείσα και τον διακριθέντα.

Η εκδήλωση έκλεισε με μελοποιημένη ποίηση από τους "Μελωδούς της Έδεσσας", υπό την διεύθυνση του Χρ. Σαμαντά που τραγούδησαν μαζί με όλους τους παραβρισκόμενους.

Την εκδήλωση παρουσίασε με άψογο τρόπο το μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Ροζαλία Γαβριηλίδου.

Ο Σύλλογος ευχαριστεί θερμά τα βιβλιοπωλεία "Κράλλη", "Πουλιάκη" και "Τουφεξή", τον ποιητή Τάκη Γκόντη και τα μέλη του, Δημήτρη Ευαγγελίδη και Ευάγγελο Τρυψιάνη, για την προσφορά βιβλίων τους στις μαθήτριες και τους μαθητές που διακρίθηκαν.

Τις φωτογραφίες της εκδήλωσης τις πήραμε από εδώ:

http://periigitis.gr/2016/04/06/%CE%B2%CF%81%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%89/