Όταν τα τραγούδια μιλάνε
«Κι εσύ τρελή με τυραννάς»
Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
«Κάθε τραγούδι έχει τη δική του ιστορία. Άλλοτε από
μια προσωπική εμπειρία, άλλοτε από την ανάγνωση ή το άκουσμα μιας ιστορίας,
άλλοτε εντελώς τυχαία και συμπτωματικά, έχουν γραφτεί υπέροχες μελωδίες και
στίχοι που μας συντρόφεψαν στις χαρές, στις λύπες, στη διασκέδαση, στους
έρωτες, στους χωρισμούς μας. Αυτές τις ιστορίες θ΄αφηγείται τούτη η στήλη, σαν
ένα παραμύθι, που όμως είναι τόσο αληθινό…
Παράλληλα, θα παρουσιάζει σπουδαίες συνεργασίες
δημιουργών κι ερμηνευτών που έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πιο χρυσές
σελίδες του ελληνικού τραγουδιού…»
Η παρουσία της Μαρίζας Κωχ στην
ελληνική μουσική σκηνή είναι εξαιρετικά ιδιαίτερη και άξια αναφοράς. Με τη
χαρακτηριστική φωνή της σφράγισε μια πολύ σημαντική περίοδο για το τραγούδι
μας, αλλά θεωρώ ότι η μεγαλύτερη προσφορά της στο χώρο χωρίζεται σε δύο μέρη:
Από τη μια, έκανε γνωστό στο πλατύ κοινό τον πλούτο του δημοτικού
τραγουδιού της πατρίδας μας, μέσα από τις «ροκ» και «έθνικ» διασκευές που
επιμελήθηκε μαζί με τους συνεργάτες της σε πολλά από τα «διαμάντια» του από τις
αρχές της δεκαετίας του ’70. Και όχι πάντα με τις καλύτερες κριτικές από
κάποιους που έβγαζαν αφρούς πιστεύοντας ότι θίγονται «τα ιερά και τα όσια» …
Από την άλλη, ούσα παιδαγωγός και τρέφοντας μεγάλη αγάπη για τα παιδιά,
ηχογράφησε κι εξέδωσε μια σειρά παιδικών δίσκων που είχαν ιδιαίτερη απήχηση.
Χώρια βεβαίως η ενασχόλησή της με την ποίηση του Νίκου Καββαδία, ούσα η πρώτη
που μελοποίησε ένα μέρος του έργου αυτού του τόσο παρεξηγημένου εν ζωή και
δημοφιλούς μετά θάνατον ποιητή…
Πέρα από όλα τα παραπάνω, από ένα σημείο και μετά η Μαρίζα Κωχ ακολούθησε
μια περισσότερο «προσωπική» διαδρομή στο χώρο, στηριζόμενη κυρίως στα τραγούδια
που έγραφε η ίδια. Στους δίσκους που έκανε στο πρώτο μισό της δεκαετίας του
’70, διακρίνουμε ότι σε κάθε έναν απ’ αυτούς και χρόνο με το χρόνο υπάρχει όλο
και πιο έντονη η δική της γραφή, παράλληλα βεβαίως με τις διασκευές δημοτικών
αλλά και λαϊκών δημιουργιών…
Ένα φορτηγό κι ένα κουρασμένο πρόσωπο…
Το πιο γνωστό από τα τραγούδια που έγραψε η ίδια, δεν είναι άλλο από το «Κι
εσύ τρελή με τυραννάς». Ένα κομμάτι που πατά στα χνάρια της ρεμπέτικης και
λαϊκής μουσικής μας (με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τη χρήση ήχου λατέρνας στην εισαγωγή),
αντλώντας το στιχουργικό θέμα του από την εργατική τάξη και τις ταλαιπωρίες
της, τις οποίες είχε με εύγλωττο τρόπο εκφράσει μουσικά κυρίως στη δεκαετία του
’60 ο Στέλιος Καζαντζίδης.
Αφορμή για τούτο το τραγούδι στάθηκε ένα εντελώς τυχαίο περιστατικό, το
οποίο αφηγήθηκε η ίδια η Κωχ σε παλαιότερη τηλεοπτική συνέντευξή της. Κάποια
μέρα λοιπόν κι ενώ περπατούσε σε κάποιο δρόμο, είδε ξαφνικά σε πολύ κοντινή
απόσταση ένα φορτηγό το οποίο κουβαλούσε πολύ βαρύ φορτίο. Παρατηρώντας το
πρόσωπο του οδηγού, πρόσεξε ότι ήταν ιδιαίτερα κουρασμένο και «σκαμμένο» από
την ταλαιπωρία.
Όλη αυτή η εικόνα της έμεινε στο μυαλό και φέρνοντάς την στο νου της,
έγραψε το «Κι εσύ τρελή με τυραννάς» το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το
παράπονο ενός σκληρά εργαζόμενου ανθρώπου. Φανταστείτε λ.χ. τον συγκεκριμένο
οδηγό του φορτηγού να μονολογεί μέσα στην ατέλειωτη μοναξιά της διαδρομής που
είχε να κάνει, σκεφτόμενος από τη μια την εξαιρετικά βαριά κι ανθυγιεινή
δουλειά του κι από την άλλη την όχι καλή συμπεριφορά της αγαπημένης του…
Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ «Άσε με να ταξιδέψω» που
κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1976 και ήταν το τελευταίο της Κωχ στην τότε
MINOS. Αμέσως έγινε μεγάλη επιτυχία και σε βάθος χρόνου, αποτελεί ένα από τα
πιο ισχυρά «σήματα κατατεθέντα» της δημιουργού, ερμηνεύτριας και παιδαγωγού στη
μουσική μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου