«Έφυγε» ο κορυφαίος Αργεντινός συγγραφέας Ερνέστο Σάμπατο

«Έφυγε» πλήρης ημερών

ο κορυφαίος Αργεντινός συγγραφέας

Ερνέστο Σάμπατο

Σε ηλικία 99 ετών

Πλήρης ημερών, σε ηλικία 99 ετών, «έφυγε» το Σάββατο ο κορυφαίος Αργεντινός συγγραφέας Ερνέστο Σάμπατο. Ο Σάμπατο άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Σάντος Λουγκάρες, στην επαρχία του Μπουένος Άιρες.

«Είχε βρογχίτιδα εδώ και δεκαπέντε ημέρες και στην ηλικία του αυτό είναι τρομερό» δήλωσε η σύζυγός του Ελβίρα Γκονζάλες Φράγκα, επιβεβαιώνοντας την είδηση του θανάτου του.

Ο Σάμπατο επρόκειτο να τιμηθεί την Κυριακή στην Έκθεση Βιβλίου που οργανώνεται στο Μπουένος Άιρες.

Ο συγγραφέας του «Τούνελ» (1948), του «Περί ηρώων και τάφων» (1961) και του «Αβαδδών ο εξολοθρευτής» (1974) θα γιόρταζε έναν αιώνα ζωής στις 24 Ιουνίου.

Πηγή: http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231105939

Βιογραφικά

Ο Ερνέστο Σάμπατο (ισπανικά: Ernesto Sabato, ήταν Αργεντίνος συγγραφέας ιταλικής καταγωγής.

Γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1911 στη μικρή πόλη Ρόχας στην Επαρχία του Μπουένος Άϊρες, στην Αργεντινή. Υπήρξε ο δέκατος γιος του Φρανθίσκο Σάμπατο (Francisco Sabato) και της Ιταλίδας (γεννημένης στην Καλαβρία) Χουάνα Μαρία Φερράρι (Juana María Ferrari) σε σύνολο ένδεκα. 

Σπούδασε στο Εθνικό Πανεπιστήμιο (Universidad Nacional) της πόλης La Plata, όπου πήρε διδακτορικό στη φυσική. Στην διάρκεια των σπουδών του ασπάσθηκε τον κομμουνισμό και αναδείχθηκε Γενικός Γραμματέας την Ομοσπονδίας Νέων Κομμουνιστών (Federación Juvenil Comunista). Το 1934 άρχισε να έχει αμφιβολίες για την ορθότητα του κομμουνισμού και το καθεστώς του Στάλιν. Το ΚΚ Αργεντινής έχοντας πληροφορηθεί αυτήν την απόκλιση, αποφάσισε να τον στείλει για δύο χρόνια στην Μόσχα, στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Λένιν να συνεχίσει τις σπουδές του. Σύμφωνα με  τον Sabato "...ήταν ένας τόπος όπου είτε θα επανερχόσουν (στην ορθή γραμμή) είτε θα κατέληγες σε κάποιο γκουλάγκ (στρατόπεδο συγκεντρώσεως) ή σε ψυχιατρική κλινική".  Πριν φθάσει στην Μόσχα, ταξίδεψε στις Βρυξέλλες ως μέλος μιας αποστολής του ΚΚ Αργεντινής για να συμμετάσχουν σε ένα Διεθνές Συνέδριο "εναντίον του Φασισμού και του Πολέμου". Φτάνοντας στο Παρίσι και φοβούμενος ότι δεν θα επιστρέψει ποτέ από την Μόσχα εγκατέλειψε το Συνέδριο και επέστρεψε για να ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Αργεντινή, στο Μπουένος Άϊρες, όπου το 1936, γνωρίστηκε με την Matilde Kusminsky Richter, με την οποία έκανε πολιτικό γάμο.

 Το 1938 η "Ένωση για την πρόοδο των Επιστημών" της Αργεντινής μεσολάβησε να εργαστεί στο Παρίσι στο περίφημο Ινστιτούτο Κιουρί. Εκεί έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα: "La Fuente Muda", που  παραμένει ανέκδοτο.

Επέστρεψε το 1940 στην Αργεντινή μετά το ξέσπασμα του  Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και εγκαταστάθηκε με την σύζυγό του στην πόλη Λα Πλάτα, στο σπίτι της μητέρας του.

Την περίοδο 1940-45 έχασε σταδιακά την πίστη του στην επιστήμη και αφοσιώθηκε στην συγγραφή. Το πρώτο μυθιστόρημα που εξέδωσε είχε τίτλο «El Túnel» («Το Τούνελ») και γράφτηκε το 1948. Πρόκειται για την εξομολόγηση του ζωγράφου Χουάν Πάμπλο Καστέλ, ο οποίος έχει δολοφονήσει τη μοναδική γυναίκα που μπορούσε να τον κατανοήσει. Σε όλο το μυθιστόρημα ο Καστέλ προβληματίζεται για τις πράξεις του και για τις πράξεις των άλλων. Ως αφηγητής, ο Καστέλ περιγράφει με λεπτομέρεια γιατί σκότωσε την ερωμένη του, τη Μαρία Ιριβάρνε. Οι συγγραφείς Αλμπέρ Καμύ και Γκράχαμ Γκριν εξύμνησαν ιδιαίτερα τα μυθιστορήματα του Σάμπατο.

Ο πρόεδρος της Αργεντινής Ραούλ Αλφονσίν ζήτησε από τον Σάμπατο να προεδρεύσει της Εθνικής Επιτροπής για την Εξαφάνιση Προσώπων, η οποία διερεύνησε την τύχη όσων εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Βρόμικου Πολέμου τη δεκαετία του 1970. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας εκδόθηκαν το 1984 υπό τον τίτλο «Nunca Más» («Ποτέ Ξανά»).

Στις 26 Ιανουαρίου 2006, ο Ερνέστο Σάμπατο ένωσε τη φωνή του με άλλες διεθνείς προσωπικότητες όπως ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Μάριο Μπενεντέτι, ο Πάμπλο Μιλανές και άλλοι, ζητώντας την αυτοδιάθεση του Πουέρτο Ρίκο και τάχθηκαν υπέρ της ανεξαρτησίας του νησιού και της μη ένωσής του με τις ΗΠΑ.

Εργογραφία
Μυθιστορήματα
El Túnel, 1948 (Το τούνελ)
Sobre Héroes y Tumbas, 1961 (Περί ηρώων και τάφων)
Abaddón el Exterminador, 1974 (Αβαδδών ο εξολοθρευτής)

Δοκίμια
1945: Uno y el Universo (One and the Universe)
1951: Hombres y engranajes (Men and Mechanisms)
1953: Heterodoxia (Heterodoxy)
1956: El caso Sabato. Torturas y libertad de prensa. Carta abierta al General Aramburu (The Sabato Case. Tortures and Liberty of Press. Open Letter to General Aramburu)
1956: El otro rostro del peronismo (The Other Face of Peronism)
1963: El escritor y sus fantasmas (Translated by Asa Zatz in 1990 as The Writer in the Catastrophe of our Time.)
1963: Tango, discusión y clave (Tango: Discussion and Key)
1967: Significado de Pedro Henríquez Ureña (Significance of Pedro Henríquez Ureña)
1968: Tres aproximaciones a la literatura de nuestro tiempo: Robbe-Grillet, Borges, Sartre (Three Approximations to the Literature of our Time: Robbe-Grillet, Borges, Sartre)
1973: La cultura en la encrucijada nacional (Culture in the National Crossroads)
1976: Diálogos con Jorge Luis Borges (Dialogues with Jorge Luis Borges) (Edited by Orlando Barone.)
1979: Apologías y rechazos (Apologies and Rebuttals)
1979: Los libros y su misión en la liberación e integración de la América Latina (Books and their Mission in the Liberation and Integration of Latin America)
1988: Entre la letra y la sangre. Conversaciones con Carlos Catania (Between Letter and Blood. Conversations with Carlos Catania)
1998: Antes del fin (Before the End)
2000: La resistencia (The Resistance)
2004: España en los diarios de mi vejez (Spain in the Diaries of my Old Age)

Άλλα έργα
1964: Itinerario (Itinerary)
1966: Romance de la muerte de Juan Lavalle. Cantar de Gesta (Romance of Juan Lavalle's Death. Cantar de gesta)
1984: Nunca más. Informe de la "Comisión Nacional sobre la desaparición de personas" CONADEP
(Never Again. Report from the National Commission on the Disappearance of Persons)

Βιβλία για τον Ε. Σάμπατο
Conde, David (1981). Archetypal Patterns in Ernesto Sabato's Sobre héroes y tumbas'.
Foster, David William (1975). Currents in the Contemporary Argentine Novel: Arlt, Mallea, Sabato, and Cortázar.
Francis, Nathan Travis (1973). Ernesto Sabato as a Literary Critic.
Oberhelman, Harley D. (1970). Ernesto Sabato.
Petersen, John Fred (1963). Ernesto Sabato: Essayist and Novelist.
Predmore, James R. (1977). A Critical Study of the Novels of Ernesto Sabato.
Price Munn, Nancy Elaine (1975). Ernesto Sabato: Theory and Practice of the Novel, 1945-1973.
(Spanish) Wainerman Gonilsky, Luis (1978 [1971]). Sábato y el misterio de los ciegos.

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Αναβολή Εκδήλωσης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Λόγω τεχνικών προβλημάτων, αλλά και ουσιαστικών ζητημάτων που ανέκυψαν σχετικά με την προγραμματισμένη για τις 8 Μαΐου 2011 εκδήλωση απονομής των Βραβείων του Β΄ Λογοτεχνικού Διαγωνισμού, το Δ.Σ. του Συλλόγου αποφάσισε την μετάθεση της εκδήλωσης για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, ώστε να μπορέσουν να παραβρεθούν όλοι οι βραβευθέντες και   να εξασφαλιστεί η επιτυχία της. Για τον καθορισμό της ακριβούς ημερομηνίας θα υπάρξει έγκαιρα νέα ανακοίνωση, στην οποία θα ανακοινωθούν και τα 25 περίπου διηγήματα και τα ονόματα των συγγραφέων τους, που θα περιληφθούν στον σχετικό τόμο που θα εκδοθεί.

Από το Δ.Σ.

Έζρα Πάουντ (Ezra Pound)

ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ 

Η ΜΠΑΛΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ

[ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΔΟΣΗ - ΘΟΔΩΡΗΣ ΒΟΡΙΑΣ] Ἀπρίλιος 2011

Γιὰ τὸ σταυρὸ καὶ τοὺς ραβίνους
δὲ χάσαμε τὸν ὀμορφότερό μας σύντροφο;
Ἐκεῖνον ποὺ ἀγάπησε τοὺς μαχητές,
τὰ γερὰ σκαριὰ καὶ τὶς ἀνοιχτὲς θάλασσες.

Σὰν ἤρθανε τὰ πλήθη
νὰ αἰχμαλωτίσουνε τὸν Ἄνθρωπό μας
νὰ τὸν ἔβλεπες μονάχα πῶς χαμογελοῦσε.
«Πρῶτα ν’ ἀφήσετε νὰ φύγουν οἱ ὑπόλοιποι»
ἔτσι τοὺς εἶπε ὁ ὄμορφός μας σύντροφος
«ἀλλιῶς θὰ εἴσαστε καταραμένοι…»

Ἔτσι μᾶς ἔδιωξε ἀνάμεσα ἀπὸ τὶς λόγχες τους,
ἔτσι γελοιοποίησε τὴ συμμορία
«γιατί δὲ μὲ συλλάβατε» τοὺς εἶπε
«τότε ποὺ μόνος μὲς στὴν πόλη περπατοῦσα;»

Τὴν τελευταία φορὰ ποὺ μᾶς συντρόφευσε
ἤπιαμε στὴν ὑγειά του φίνο κόκκινο κρασὶ
γιατὶ ἦταν ὁ πιὸ ἄνθρωπος ἀπ’ τοὺς ἀνθρώπους,
γιατὶ δὲν ἤτανε παχὺς παπὰς κι εὐνοῦχος.

Τὸν εἶδα μὲ μιὰ τριχιὰ στὸ χέρι
νὰ κυνηγάει καμιὰ ἑκατοστὴ ἐμπόρους, γιατὶ
-μὴ σᾶς ξαφνιάζει- τὸ τίμιο κι ἁγιασμένο σπίτι του
τὸ καταντήσανε παζάρι καὶ χρηματιστήριο.

Δὲ θὰ τὴ βρεῖτε, δὲ χωράει στὰ βιβλία ἡ ζωή του,
ὅσο περίτεχνα κι ἂν γράφονται.
Δὲν ἦταν χαρτοπόντικας ὁ ὄμορφός μας σύντροφος
ποὺ ἀγαποῦσε τὶς ἀνοιχτὲς θάλασσες.


Γελιοῦνται παράφορα ὅσοι νομίζουν
πὼς παγιδέψανε τὸν ὄμορφό μας σύντροφο·
«πηγαίνω στὴ γιορτή» μᾶς εἶπε
«παρ’ ὅλο ποὺ πηγαίνω στὴν ἀγχόνη.
Εἴδατε πῶς θεράπευσα κουτσοὺς κι ἀόμματους,
πῶς ἀνάστησα νεκρούς» μᾶς εἶπε
«τώρα θὰ δεῖτε κάτι ἀνώτερο:
πῶς πεθαίνει στὸ σταυρὸ ἕνας γενναῖος».

Ὁ γιὸς τοῦ θεοῦ, ὁ ὄμορφός μας σύντροφος,
μᾶς κάλεσε νὰ γίνουμε ἀδέρφια του.
Τὸν εἶδα νὰ τρομάζει χίλιους ἄντρες.
Τὸν εἶδα σταυρωμένο.

Δὲν ἔβγαζε μιλιὰ ὅταν τοῦ κάρφωναν τὰ χέρια,
ὅταν ἀνάβλυζε τὸ αἷμα του ζεστό.
Ὅταν ἀλυχτοῦσαν τὰ βρωμόσκυλα
τοῦ κόκκινου οὐρανοῦ
ὁ ὄμορφός μας σύντροφος δὲν ἔβγαζε μιλιά.

Τὸν εἶδα στὰ ὑψώματα τῆς Γαλιλαίας
νὰ τρομάζει χίλιους ἄντρες·
περνοῦσε ἤρεμος ἀνάμεσά τους
κι ἐκεῖνοι κλαψουρίζανε
κι ἦταν τὰ μάτια του ὡραία
σὰν τὴ γαλάζια θάλασσα.
Σὰν θάλασσα φουρτουνιασμένη
ποὺ δὲν ἀνέχεται ταξίδια.
Σὰν τῆς Γεννησαρὲτ τὴ θάλασσα
ποὺ τὴν ὑπόταξε μὲ δυό του λέξεις.

Τὸν Κύριο, τὸν ὄμορφό μας σύντροφο,
τῆς θάλασσας τ’ ἀδέρφι καὶ τ’ ἀνέμου,
γελιοῦνται αἰωνίως, φίλε μου,
ὅσοι νομίζουν πὼς τὸν ἔχουν θανατώσει.

Τὸν εἶδα νὰ τρώει γλυκιὰ κερήθρα
κι ἃς τὸν εἴχανε πρὶν μέρες σταυρωμένο.

Καλή Ανάσταση!

Καλή Ανάσταση με τις θερμότερες ευχές μας!

Παιδικό βιβλίο

Χαοτικός ο χώρος του παιδικού βιβλίου

Δύο γνωστοί και πολυβραβευμένοι συγγραφείς μιλούν στην «Κ»

Της Σάντρας Βούλγαρη

Μια άνοιξη πολλών νέων τάσεων, ταλέντων και συγγραφέων. Ενας χώρος πολύπλευρος ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί με ραγδαίους ρυθμούς ακολουθώντας τους αντίστοιχους στο εξωτερικό. Αν και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έμοιασε να υπερφορτώνεται με ιδέες και προσπάθειες, η ποιότητα και ποσότητα του σύγχρονου παιδικού βιβλίου στην Ελλάδα έχουν ανέβει αισθητά. Ακόμη μια τρανή απόδειξη είναι η εξ ημισείας φετινή βράβευση, με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου 2010, σε δύο από τους καλύτερους εκπροσώπους του χώρου. Από τη μια πλευρά ο δάσκαλος του ελληνικού παιδικού βιβλίου Μάνος Κοντολέων με την τριαντάχρονη πορεία του, ο οποίος βραβεύεται για το βιβλίο «Πολύτιμα Δώρα» (εκδ. Πατάκη), ένα έργο λυρικό, παραμυθένιο, συναισθηματικό. Δίπλα του ο νεώτερος στο τοπίο, Βασίλης Παπαθεοδώρου, πολυβραβευμένος για το ιδιαίτερα δυναμικό, σχεδόν κινηματογραφικό στυλ γραφής του, με θέματα εμπνευσμένα από την επικαιρότητα των νέων, ξαναβραβεύεται, αυτή τη φορά για το βιβλίο του «Στη διαπασών» (εκδ. Καστανιώτη). Μόλις μια ανάσα από την εισβολή της ψηφιακής εποχής του βιβλίου, μέσα στη δίνη της κρίσης, η οποία κυρίως «στο ανθρώπινο επίπεδο της» πρόκειται σύντομα να επηρεάσει τα έργα τους, οι δύο συγγραφείς μίλησαν στην «Κ» για τις «αντιστάσεις» του παιδικού βιβλίου.

– Κύριε Παπαθεοδώρου, στα έργα σας παρουσιάζετε μια σκληρή πραγματικότητα. Ποια είναι για σας η λύτρωση και πώς τη δίνετε στους αναγνώστες σας;

– Καλό είναι να υπάρχουν πολλές αναγνώσεις και πολλά επίπεδα στο οποιοδήποτε βιβλίο. Η λύτρωση για μένα είναι αρχικά η συνειδητοποίηση των εκάστοτε καταστάσεων, η ελπίδα ότι, όσο δύσκολες και να είναι αυτές, πάντα –ή τουλάχιστον τις περισσότερες φορές– θα υπάρχει λύση. Και η λύση αυτή δεν σημαίνει απαραίτητα και «δράση», άλλες φορές σημαίνει συμφιλίωση και αποδοχή της κατάστασης. Αυτό όμως που δίνω ως στίγμα στα βιβλία μου, είναι η δυνατότητα των ατομικών επιλογών, της προσωπικής ευθύνης, των χειρισμών. Ο καθένας, συνειδητοποιώντας το περιθώριο και τις συνέπειες των πράξεών του, μπορεί να πράξει αναλόγως. Και αυτή η συνειδητοποίηση για μένα είναι μια πρώτη μορφή λύτρωσης κι ελπίδας.

– Κύριε Κοντολέων πιστεύετε στον έρωτα και στην αγάπη ως λύτρωση. Είναι αυτά τα θέματα τα οποία θα διαπραγματευτείτε και στα επόμενα έργα σας;

– Πιστεύω πως ο κάθε συγγραφέας, όσα βιβλία κι αν γράψει, τελικά ένας ή δύο θα είναι εκείνοι οι άξονες που πάνω τους θα στηρίζονται οι κατά καιρούς εμπνεύσεις του. Οι εμμονές ενός συγγραφέα δεν είναι παραπάνω από δυο, άντε τρεις. Στη δική μου περίπτωση, νομίζω πως είναι ο έρωτας και η ταυτότητα. Από τα παραμύθια μου για μικρά παιδιά, μέχρι τα μυθιστορήματά μου για νέους ή για ενήλικες, αυτές οι δυο βασικές εμμονές με ακολουθούν. Πιο σωστά εγώ τις ακολουθώ. Πιστεύω στον έρωτα και στην αγάπη. Να είσαι ερωτευμένος με την ίδια τη ζωή και να αγαπάς όλα τα πλάσματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την εκφράζουν. Και να κινείσαι ανάμεσα σε όλα αυτά με τη δική σου, εντελώς μοναδική και απόλυτα σεβαστή από τους άλλους, ταυτότητα. Νομίζω πως μέσα σε μια τέτοια συνθήκη συνάντησα τη δημιουργία των έργων μου. Και δεν βλέπω άλλο τρόπο για να συνεχίσω να δημιουργώ.

– Ο χώρος του παιδικού /εφηβικού βιβλίου στην Ελλάδα μοιάζει σήμερα πολύ πιο πλούσιος αλλά συγχρόνως χαοτικός. Πώς βλέπετε το τοπίο, ποιες είναι οι σκέψεις σας γι’ αυτό;

– Μ.Κ.: Ναι, έτσι ακριβώς είναι. Δείχνει πιο πλούσιος, είναι πιο χαοτικός. Αλλά μόνο ο χώρος του παιδικού / εφηβικού βιβλίου; Το ίδιο συμβαίνει και με τον χώρο του βιβλίου για ενήλικες. Και μάλιστα στον τελευταίο θα έλεγα πως τα χαοτικά φαινόμενα είναι πλέον καθημερινά, ενώ στην επικράτεια του παιδικού / εφηβικού βιβλίου υπάρχουν ακόμα κάποιες αντιστάσεις. Το ίδιο, όμως, συναντάμε και σε άλλους τομείς της κουλτούρας (και όχι μόνο). Ζούμε σε μια εποχή σύγχυσης και κρίσης. Απόψεις, ιδέες, αξίες, οράματα – τα πάντα γκρεμίζονται χωρίς σκέψη, χωρίς προβληματισμό. Σε καμιά άλλη περίοδο της ανθρωπότητας ο άνθρωπος δεν γνώριζε τόσο πολλά και παράλληλα εκτιμά ελάχιστα. Το φαινόμενο μού δημιουργεί απαισιόδοξες σκέψεις. Αλλά από την άλλη δεν μπορώ έτσι όπως κοιτώ τον εγγονό μου –και πάνω στο δικό του προσωπάκι διακρίνω τα παιδιά όλου του κόσμου– δεν μπορώ να μην αφεθώ σε σκέψεις αισιόδοξες, σε σκέψεις και συναισθήματα θετικά. Οσο ζω ελπίζω κάποτε λέγαμε. Τώρα ας πούμε όσο ζω ονειρεύομαι.

– Β.Π.: Ναι, όντως έτσι είναι τα πράγματα: Χώρος πλούσιος, από την υπερπροσφορά βιβλίων, κακογραμμένων πολλές φορές και επαναλαμβανόμενων, εισαγόμενων ή κακομεταφρασμένων, και γι’ αυτό τον λόγο και χαοτικός. Υπάρχουν εξαιρετικά βιβλία, πραγματικά διαμάντια, που χάνονται και αδικούνται πολλές φορές από τον υπερκορεσμό της αγοράς. Πώς να πείσεις έναν έφηβο να διαβάσει, εάν έχει απογοητευθεί από την πρώτη του ανάγνωση, αυτή ενός βαρετού και ανούσιου βιβλίου; Η ποικιλία και ο πλουραλισμός κάνουν καλό στο βιβλίο, αλλά χρειάζεται γερό φιλτράρισμα. Πάντως, και τα κακά βιβλία έχουν την αξία τους, αν μου επιτρέπεται να το πω αυτό. Εξασκούν τον αναγνώστη στο να εκτιμά τα καλά.

– Ποιες ιστορίες σας αρέσει να λέτε στα παιδιά; Και στους ενήλικες; Υπάρχει διαχωρισμός;

– Μ.Κ.: Οταν γράφω, αισθάνομαι σαν οικοδεσπότης. Κάποιος που έχει φωνάξει στο σπίτι του κάποιους άλλους ανθρώπους και που μαζί τους θα μοιραστεί τις δικές του, μα και τις δικές τους χαρές, αγωνίες, όνειρα, εφιάλτες, διαψεύσεις και ελπίδες. Και ως σωστός οικοδεσπότης φροντίζω αυτά που θα προσφέρω στους καλεσμένους μου, εκείνοι να τα χαρούνε. Να μπορούν να τα απολαύσουν. Αν άλλοτε είναι προσκεκλημένοι μου παιδιά ή νέοι και άλλοτε ενήλικες, αυτό που αλλάζει μόνο είναι το είδος των κερασμάτων μου. Μα είτε προσφέρω αναψυκτικά και γλυκές λιχουδιές είτε προσφέρω κρασιά και μεζεδάκια, πάντα εγώ είμαι ο οικοδεσπότης και πάντα φροντίζω η ποιότητα αυτών που έχω διαλέξει για να τρατάρω (θυμήθηκα μια ξεχασμένη λέξη των Σμυρνιών γονιών μου) να είναι όσο καλύτερη γίνεται.

– Β.Π.: Ισως φανεί περίεργο, αλλά δεν λέω ιστορίες σε παιδιά. Ούτε σε ενήλικες. Μου αρέσει να λέω ιστορίες, να γράφω, απευθυνόμενος σε εφήβους και νέους. Και μάλιστα να σκέφτομαι και να αναπτύσσω ιδέες και καταστάσεις, που ταιριάζουν περισσότερο στη «λογοτεχνία ενηλίκων», και μετά να τις προσαρμόζω στη νεανική ηλικία. Προσεγγίζω, δηλαδή, το όποιο αναγνωστικό κοινό από μια ενήλικη σκοπιά και θεματολογία, την οποία και επεξεργάζομαι. Και αυτή νομίζω η επεξεργασία είναι ίσως η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ λογοτεχνίας ενηλίκων και νεανικής λογοτεχνίας. Στο εξωτερικό είναι ευρύτατα διαδεδομένος ο όρος «νεαροί ενήλικες», δηλαδή οι έφηβοι εκεί αντιμετωπίζονται περισσότερο σαν ενήλικες, παρά σαν παιδιά.

Αναγνωστική ενηλικίωση

«Δεν πίστεψα ποτέ στον διαχωρισμό λογοτεχνία για παιδιά από 5 έως 8, για παιδιά 8 έως 12 κ.λπ.», λέει ο Μάνος Κοντολέων. «Aπό τη μια μεριά υπάρχει το κείμενο κι από την άλλη ο αναγνώστης. Και είναι αυτός, που ανάλογα με τη διάθεσή του, την ικανότητά του, τον συναισθηματισμό του ή ό,τι άλλο, θα επικοινωνήσει με το κείμενο. Ακόμα κι ένα παραμύθι πρέπει να είναι γραμμένο με τη μέγιστη ποιότητα που ο συγγραφέας του μπορεί να του χαρίσει. Αν κάτι τέτοιο συμβαίνει, τότε λέξεις και εικόνες εγγράφονται όχι μόνο ως γνώση στον αναγνώστη-παιδί αλλά και ως συναισθηματική εμπειρία. Εχει σκεφτεί κανείς, όταν βγάζει ένα παιδί βόλτα, να του κλείνει τα μάτια για να μην παρακολουθεί ό,τι συμβαίνει γύρω του; Οχι βέβαια. Ενηλικιωνόμαστε μέσα από τις καθημερινές εικόνες. Ε, και η λογοτεχνική ενηλικίωση μέσα από παρόμοιες αναγνωστικές πράξεις υλοποιείται».

Επίκαιρος ο Θανάσης

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου μιλάει για τον ήρωα του ιδιαίτερα επίκαιρου βιβλίου του «Στη διαπασών». «Oντως, ο Θανάσης, ο ήρωας του βιβλίου, είναι μια επίκαιρη αλλά συνάμα και διαχρονική φιγούρα. Eνας λούζερ, χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς παρέα στην ουσία, μοναχός του, ενώ θέλει να ανήκει σε κάποιο σύνολο, ψάχνει χωρίς να ψάχνεται και καταλήγει στην παραβατικότητα. Είναι θέμα επιλογών και χειρισμών, θα μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Η αδυναμία όμως δεν είναι ψόγος, κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει γι’ αυτό, χωρίς να λάβει υπόψη το περιβάλλον όπου μεγάλωσε, τη βία στην ίδια του τη γειτονιά και στο σπίτι του. Μέχρι που αρχίζει να τρώει τα χαστούκια απανωτά, για να νιώσει ότι πρέπει να δώσει τόπο στην οργή του. Τον Θανάση, σαν ήρωα, τον αγαπώ. Είναι ένας από μας, από όλους μας. Oλοι μας έχουμε υπάρξει “Θανάσης”, όλοι μας έχουμε νιώσει λούζερ, για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα».

Hμερομηνία : 20/3/11

Copyright: http://www.kathimerini.gr/
Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_3_20/03/2011_436163
 

Ποίηση

Χάρης Μελιτάς

Βραβείο ΔΕΛΦΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ 2008

Η γυναίκα του αγαπούσε τα ζώα
ο γιος του λάτρευε τους ανθρώπους
όσο για κείνον, ισορροπούσε
δίνοντας αξία στα πράγματα.

Το τρίγωνο ήταν μοιραίο να σπάσει.
Η κυρία έφυγε με τη γάτα της
και το παιδί του με μια σημαία
μαύρη, προς άγνωστη κατεύθυνση.

http://diasporic.org/author/melitas-haris/

Νέα βιβλία

Το Καλοκαίρι του Ευκλείδη

Σελίδες 64
Διάσταση 14 ×21
Λιανική τιμή: 9 €
ISBN 978-960-9499-51-4
ΕΙΚΟΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ & ΣΚΙΤΣΑ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΟΣΕΛΟΤΟΣ τηλ. 210.64.311.08

Τα καλοκαίρια της δεκαετίας του ’80 διαρκούσαν τρεις ολόκληρους μήνες. Είχαν παιδιά που παραθέριζαν με τον παππού και τη γιαγιά στο χωριό, γιατί οι γονείς εργάζονταν. Είχαν παγωτό ξυλάκι με επικάλυψη που δεν ήταν σοκολάτα. Είχαν μπάνια πρωί και απόγευμα. Είχαν γάιδαρο, κατσίκα και κότα. Είχαν ηλεκτρονικά στο καφενείο, που δούλευαν με πενηντάρικο και λεβιέ, όχι με οθόνη touch screen και €. Το Καλοκαίρι του Ευκλείδη είναι ένα από αυτά. Δεύτερο προσωπικό βιβλίο λογοτεχνίας της υποψήφιας για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης του ‘Διαβάζω’ Κωνσταντίνας Τασσοπούλου, περιέχει όλα τα παραπάνω, μαζί με κουβέντες, σκέψεις και συμπεράσματα που βγάζει ένα παιδί όσο τα ζει και διαμορφώνουν αυτό που θα γίνει μεγαλώνοντας.

Ο ήρωας Ευκλείδης αποτυπώνει μια ολόκληρη εποχή φωτογραφίζωντας στιγμές από δικά του καλοκαίρια, με λεζάντες κλεμμένες από την Ευκλείδια Γεωμετρία.

Ένα βιβλίο που δροσίζει. Ό,τι πρέπει για κάτω από την ομπρέλα. Διαβάζεται μονομιάς σε ένα απόγευμα, μονορούφι. Σαν το ζαχαρωμένο νερό στο ποτήρι με το υποβρύχιο, σε αυλή με ίσκιο κληματαριάς.

ΜΙΝΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Η Τασσοπούλου Κωνσταντίνα (http://www.tassopoulou.gr/) έχει σπουδές δημοσιογραφίας και μουσικές σπουδές. Έχει συνεργαστεί με Εκδόσεις Καστανιώτη, Εκδόσεις Otherwise, Εκδόσεις Α/συνέχεια σε βιβλία για παιδιά, για μεγάλους ή συλλογές διηγημάτων. Έχει βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και κείμενά της κατά καιρούς φιλοξενούνται σε εφημερίδες και περιοδικά.

Αυτή είναι η πρώτη της συνεργασία με τις Εκδόσεις Οσελότος.

Ο Θανάσης Παπαγιαννάκος εκτός των άλλων, ζωγραφίζει εδώ και χρόνια, κυρίως για τους φίλους του.

Σημ. ΔΕΕ: Το νέο βιβλίο της βραβευμένης από τον Σύλλογό μας συγγραφέα Τίνα Τασσοπούλου για το διήγημά της "Το χρώμα" στον Α΄ Διαγωνισμό Διηγήματος (2008).

Εκδήλωση Σουλιώτη

Φωτογραφίες από την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011 αφιερωμένη στην "Ημέρα της Ποίησης", με ομιλητή τον λογοτέχνη και Καθηγητή Μίμη Σουλιώτη.

Φωτογραφία του ακροατηρίου

Η εκδήλωση έκλεισε με μουσική

από γνωστά μελοποιημένα ποιήματα

Αποτελέσματα Β΄ Διαγωνισμού Διηγήματος

Β΄ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Έδεσσα, 31 Μαρτίου 2011

Ανακοινώθηκαν από την Κριτική Επιτροπή τα ονόματα των νικητών του Β΄ Διαγωνισμού Διηγήματος (2010), τα οποία είναι τα εξής:

Α΄ Βραβείο: Αναστασία Τοπαλίδου
από την Δόξα Διδυμοτείχου για το διήγημα «Ο ποδηλάτης»

Β΄ Βραβείο: Ρούλα Σπανού
από την Θεσσαλονίκη για το διήγημα «Ο έρωτας του λύκου»

Γ΄ Βραβείο: Ευθύμιος Ταλάντης
από την Άμφισσα για το διήγημα «Η ετυμηγορία του κριτή»

Α΄ Έπαινος: Φωτεινή Χατζηευστρατίου
από την Θεσσαλονίκη για το διήγημα «Διαδρομές, περιπλανήσεις και όνειρα»

Β΄ Έπαινος: Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη
από την Αθήνα για το διήγημα «Επιστροφή στο χωριό»

Γ΄ Έπαινος: Χρήστος-Αρμάντο Γκέζος
από την Αθήνα για το διήγημα «Χάρτινος Καθρέφτης»

Έπαινος Εφηβικού Διηγήματος
Κωτσώνης Κων/τίνος-Χρυσοβαλάντης από την Θεσσαλονίκη

Οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής για τις προσπάθειες που κατέβαλαν και τις ώρες που διέθεσαν για να μπορέσουν να ξεχωρίσουν μέχρι την τελευταία στιγμή, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικότητα, τα διηγήματα που διακρίθηκαν, λόγω της μεγάλης συμμετοχής, αλλά και της ποιότητας των συμμετεχόντων, τους οποίους ευχαριστούμε επίσης για την τιμή που έκαναν στον Σύλλογό μας παίρνοντας μέρος στον Διαγωνισμό.

Σύντομα θα ανακοινωθούν και τα υπόλοιπα διηγήματα που επελέγησαν να συμπεριληφθούν μαζί με τα βραβευθέντα στον τόμο που θα εκδώσουμε. Τέλος, προσκαλούμε όλους τους διαγωνισθέντες στην εκδήλωση απονομής που θα πραγματοποιηθεί στην Έδεσσα την Κυριακή 8 Μαΐου 2011.

Για το Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης