Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Μόλις κυκλοφόρησε



Κυκλοφόρησε από τις "Εναλλακτικές Εκδόσεις" η β΄ έκδοση του εξαντλημένου εδώ και χρόνια εκτεταμένου διηγήματος Πολιτικής Επιστημονικής Φαντασίας "Η Μηχανή του Κατεστημένου" του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη, με εισαγωγικό σημείωμα της Καθηγήτριας  της Αγγλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ Δόμνας Παστουρματζή, που διδάσκει αμερικανική λογοτεχνία και επιστημονική φαντασία.


Πρόλογος του Συγγραφέα στην β΄ έκδοση

Έγραψα την «Μηχανή του Κατεστημένου» πριν 30 χρόνια, σε μια περίοδο επίπονων αναζητήσεων, επαγγελματικών, πολιτικών, κοινωνικών, φιλοσοφικών, καθώς και έντονων προσωπικών προβληματισμών. Κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1985 και από την αρχική συγγραφή του μέχρι σήμερα (έχοντας εξαντληθεί εδώ και χρόνια), πέρασε ένα τέταρτο αιώνα μέσα στο οποίο συνέβησαν τεράστιες ανακατατάξεις, πολιτικές και κοινωνικές, αλλά και απίστευτες τεχνολογικές εξελίξεις.
Υπήρχε κάποιος λόγος να επανεκδοθεί αυτό το βιβλίο στην αρχική του μορφή ή έπρεπε να γράψω ένα άλλο, που θα ενσωμάτωνε όλες αυτές τις αλλαγές, θα αφομοίωνε τα νέα ερεθίσματα και θα έδινε μια άλλη, διαφορετική εκδοχή για τον κόσμο του Μέλλοντος;
Κατέληξα στην άποψη για την επανέκδοση, χωρίς να αποκλείω εντελώς την δεύτερη περίπτωση, εφ’ όσον βέβαια υπάρξουν κάποιες προϋποθέσεις. Αυτές οι προϋποθέσεις σχετίζονται άμεσα με τα δεδομένα της εποχής και το πρίσμα με το οποίο παρατηρείς και στην συνέχεια προεκτείνεις τις παραμέτρους στο μέλλον. Αυτό το πρίσμα θεωρώ ότι είναι η ψυχική διάθεση του συγγραφέα.
Μια απαισιόδοξη θεώρηση θα κατέληγε σε ένα βιβλίο αντίστοιχο με τον σκοτεινό κόσμο της τριλογίας του Γουίλλιαμ Γκίμπσον (William Gibson – Neuromancer, Burning Chrome, Count Zero), έναν παγκοσμιοποιημένο πλανήτη όπου κυριαρχούν οι κολοσσιαίες πολυεθνικές, η υψηλή τεχνολογία τους (High Tech) και οι ανταγωνισμοί τους, με την υπόλοιπη ανθρωπότητα υποβαθμισμένη και βουτηγμένη στην ευρεία χρήση κάθε είδους ψυχοτρόπων ουσιών, στην διαφθορά και τον εκφυλισμό, με αιματηρές συγκρούσεις συμμοριών, με τα μέλη της σχεδόν άβουλες μαριονέτες και κάποιους λίγους να επιβιώνουν με την χρήση της λεγόμενης «χαμηλής τεχνολογίας» (Low Tech).
Προτίμησα την αισιόδοξη προοπτική, παρ’ όλο που της δίνω τις λιγότερες πιθανότητες, με αποτέλεσμα την απλή επανέκδοση του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας. Υπενθυμίζω ότι «Η Μηχανή του Κατεστημένου» υπήρξε ένα προφητικό έργο, αν αναλογιστεί κάποιος την εποχή που γράφτηκε. Όταν μάλιστα πρωτοκυκλοφόρησε, δέχτηκα πάμπολλα ειρωνικά σχόλια και κριτικές για την «αχαλίνωτη φαντασία» μου, που προέβλεπε την κατάρρευση της τότε παντοδύναμης Σοβιετικής Ένωσης. Πέντε χρόνια μετά, αποδείχθηκε ότι η φαντασία μου δεν ήταν καθόλου «αχαλίνωτη». Υποθέτω ότι και πάλι πολλοί θα σπεύσουν να σαρκάσουν την (μη πραγματοποιηθείσα προς το παρόν) πρόβλεψή μου για την κατάρρευση των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα τους συνιστούσα να κρατούν μικρό καλάθι. Ο χρόνος θα δείξει…
Με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω τόσο την Καθηγήτρια του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κα Δόμνα Παστουρματζή, που διδάσκει Λογοτεχνία της Επιστημονικής Φαντασίας στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας (κάτι που θεωρώ τρομερά πρωτοποριακό για τα δεδομένα της ελληνικής ακαδημαϊκής πραγματικότητας), η οποία διέθεσε πολύτιμο χρόνο ασχολούμενη με το βιβλίο μου, όσο και τον Εκδότη Γιώργο Καραμπελιά, ο οποίος δέχτηκε να επανεκδώσει αυτό το βιβλίο, έναν πραγματικά μεγάλο διανοητή και κυρίως ακαταπόνητο αγωνιστή, που δυστυχώς ανήκει σε μια κατηγορία που εκλείπει με γοργούς ρυθμούς στον δύσμοιρο αυτόν τόπο.
Τους ευχαριστώ ειλικρινά και τους δύο «εκ βάθους καρδίας»…

ΔΕΕ

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Τα ημαρτημένα...


Τα ημαρτημένα (βεβαίως, βεβαίως)
 και οι μη-συμβατικές αερολογίες
Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη


Κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα από τις εκδόσεις "Παπαζήση" το βιβλίο: "Τα ημαρτημένα του Λεξικού Μπαμπινιώτη" (Σελίδες: 765 - Ημ. Έκδοσης: 27/05/2010), ένα νέο μαργαριτάρι των μη-συμβατικών θεωριών με θέμα (υποτίθεται) την κριτική του Λεξικού Μπαμπινιώτη, αλλά στην πραγματικότητα (όπως ομολογούν και οι ίδιοι) την πολεμική εναντίον της παγκοσμίως αποδεκτής επιστημονικής θεωρίας της ινδοευρωπαϊκής οικογενείας γλωσσών και την προβολή ψευδοθεωριών Παραφιλολογίας και Παραγλωσσολογίας. Συγγραφείς αυτού του πονήματος, ο συνταξιούχος καθηγητής Κοινωνιολογίας της Παντείου κ. Βασ. Φίλιας και ο κ. Γιάννης Πρινιανάκης (μηχανολόγος!), συγγραφέας δύο άλλων παραληρηματικών έργων: "Γλώσσα ελληνική: Η γλώσσα των γλωσσών" και "Η γλώσσα των Ελλήνων είναι η γλώσσα που ομιλεί η φύση"!

Παραθέτω από το οπισθόφυλλο του εν λόγω βιβλίου:
Η παρούσα εργασία, στηριζόμενη σε ισχυρή τεκμηρίωση και με συγκεκριμένα στοιχεία, καταρρίπτει την ινδοευρωπαϊκή θεωρία. Σκοπός των συγγραφέων είναι να καταδείξουν το ετοιμόρροπο και ασταθές του ινδοευρωπαϊκού οικοδομήματος, αλλά και το πώς αυτό οδηγεί στην ακατανοησία της ελληνικής γλώσσας, και όχι να προσθέσουν μια ακόμα επίκριση στο έργο του κ. Μπαμπινιώτη. Το λεξικό Μπαμπινιώτη αποτελεί κατά τη γνώμη μας, την χαοτική έκφραση μιας αντιεπιστημονικότητας, γι αυτό και επικρίνεται τόσο για τις αστήρικτες ετυμολογίες του όσο και για το ότι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυθαίρετης εφαρμογής αυτής της αστήρικτης ινδοευρωπαϊκής θεωρίας στην πράξη.
Το ανά χείρας έργο δεν θα είχε λόγο υπάρξεως, εάν το αντικείμενο πού πραγματεύεται ο λεξικογράφος δεν το επέβαλλε, αφ' ενός μέν διότι αφορά την «ολομέλεια» του έθνους, αφ' ετέρου δέ διότι "το τω σμήνει μη συμφέρον ουδέ τη μελίσση συμφέρει" κατά την ρήσιν τού εστεμμένου φιλόσοφου, Μάρκου Αυρηλίου [εις εαυτόν, ΣΤ',νδ'] Η συγγραφή μας στέκεται απέναντι στα ατεκμηρίωτα ινδοευρωπαϊκά, πού αίρουν τις αμαρτίες και την ημιμάθεια των μετριοτήτων, αλλά και των εν πλήρει συγχύσει τελούντων ινδοευρωπαιστών. Για εμάς τούς εναπομείναντες πιστούς των γκρεμισμένων Παρθενώνων και των ορφανών Καρυάτιδων, για εμάς τους θαυμαστές των θρυμματισμένων ειδώλων και των αθανάτων ιδεών, η γλώσσα είναι θρησκεία και της θρησκείας αυτής αρχιεροφάντης, αρχιερέας και αρχιμυσταγωγός είναι ο Όμηρος και ιερείς του οι Αισχύλοι, οι Πλάτωνες, οι Αριστοτέληδες, οι Ηράκλειτοι, οι Επίκουροι,οι Αριστοφάνηδες, οι Πλούταρχοι πειθόμενοι τοις κοίνων ρήμασι πορευόμαστε και όχι τοις των θεραπόντων των ανυπάρκτων Ινδοευρωπαίων.
Απόλυτα μας εκφράζει ο λόγος του Ψυχάρη [Το ταξίδι μου, Εισαγωγή] :
"Γλώσσα και πατρίδα είναι το ίδιο. Να πολεμά κανείς για την πατρίδα του ή για την εθνική του γλώσσα ένας είναι ο αγώνας. Πάντα αμύνεται περί πάτρης".


Μετά τα παραπάνω δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο. Θα έλεγα απλώς "Μωραίνει Κύριος...", αλλά θεωρώ ότι πιο ταιριαστό είναι το "Ου γαρ έρχεται μόνον".
ΔΕΕ
 
Πηγή (με περισσότερες λεπτομέρειες): http://ethnologic.blogspot.com/2010/08/blog-post.html