ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ
Η ΘΕΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΩΝ ΦΟΡΤΙΩΝ
ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
H ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Εδώ και πολλά χρόνια έχω
καταπιαστεί με μια θεωρία για την ερμηνεία των ονείρων και έχω γράψει πολλά
βιβλία (“Χωροσυναίσθημα – μια ιδέα”, “12 Όνειρα 12 χωροσυναισθηματικές
ερμηνείες” εκδόσεις Δελφίνι, “Ένα όνειρο και επτά δικηγόροι”, εξκδόσεις
Πατάκης, «Ενέργεια – η πνοή στον πηλό», εκδόσεις e-bookshop.gr,
«Ενέργεια – η μητέρα των πάντων», εκδόσεις e-bookshop.gr, «Το όνειρο ως χώρος,
χρόνος κι συναίσθημα», εκδόσεις e-bookshop.gr, επίσης το ίδιο βιβλίο έχει εκδοθεί στα
αγγλικά από τις εκδόσεις open science university NY USA και τις εκδόεις NAJMS , Northern American Journal of medical Sciences,
μια έκδοση του πολύ σημαντικού Αμερικάνικου ιατρικού εκδοτικού οργανισμού Scopemed στο url:
http://www.najms.org/old/resourc, pdf+302-315+The+dream+as+space+time+and+emotion.pdf ,
-
Tο κείμενο αυτό το έχει αναρτήσει και η αμερικανική εθνική βιβλιοθήκη
φαρμάκων PMC = US National Library of Medicine στο
url:
-Tο
έχω εκδόσει και από τις πανεπιστημονικές εκδόσεις του open science university publishers NY USA στο
url:
Παράλληλα έχω κάνει και πολλές
διαλέξεις με θέμα το όνειρο κυρίως στη βόρειο Ελλάδα: Έδεσσα, Βέροια, Γρεβενά,
Καβάλα (Χρυσούπολη), Λαμία, Θεσσαλονίκη, Γιαννιτσά, Φλώρινα, Ολλανδία.
Οι διαλέξεις αυτές αλλά και οι προσπάθειες κατανόησης αυτού
του πολύ στριφνού θέματος ήταν εξαιρετικά αποδοτικές επειδή με βοήθησαν να
καταλάβω πολλά φιλοσοφικά θέματα σε
βάθος.
Ήταν πραγματικά ένα πολύ σημαντικό νοερό ταξίδι για μένα όλα
αυτά τα τελευταία 25 χρόνια (από το 1990), γεμάτο με πολύ αξιόλογες φιλοσοφικές
κατανοήσεις και θα ήθελα να αναφερθώ εν συντομία γι’ αυτά τα πολύ σημαντικά θέματα
σε όλους όσοι θέλουν να με ακούσουν, όχι με τη σειρά που μου συνέβησαν, αλλά με
τη σειρά αξιολόγησης της σπουδαιότητας του κάθε θέματος χωριστά.
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Έχω γράψει πολλά βιβλία με θέμα
την ενέργεια. Επειδή η ενέργεια είναι κάτι που συμβαίνει πέρα από τις
αντιληπτήριες δυνατότητες του ανθρώπου, δηλαδή την ενέργεια δεν την βλέπουμε
και δεν την ακούμε, αλλά ούτε και την αντιλαμβανόμαστε ποτέ με οποιονδήποτε
τρόπο, γι’ αυτό ο λογικός άνθρωπος, που λειτουργεί μέσα από τα αισθήματά του
δεν την βλέπει ποτέ και ούτε καταλαβαίνει την ύπαρξή της, παρά την συνεχή
παρουσία αλλά και τη πολύ σημαντική λειτουργία της, γι’ αυτό και όλοι έχουμε
ισχυρότατη τάση να την αρνούμαστε, ορισμένοι με θυμό, αν και όλοι υπακούμε στις
πολλές και συγκεκριμένες ανάγκες της οπωσδήποτε πάντα και μέχρι κεραίας.
Υπάρχουν όμως πολύ τρόποι που
πιστοποιούν τη ύπαρξή της ενέργειας σε συλλογικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.
Εγώ έχω γράψει ένα πολύ σημαντικό βιβλίο (ΕΝΕΡΓΕΙΑ – η πνοή στον πηλό), ειδικά
για την ενέργεια μέσα μας και πως αυτή γίνεται φανερή, ολοφάνερη θα έλεγα.
Σ’ αυτούς τους τρόπους θα εστιάσω
εγώ τα επιχειρήματά μου αναγκαστικά.
1. Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ
Πως δημιουργεί και πως δημιουργήθηκε ο λόγος
Και ο τελευταίος αγράμματος
οδηγός γνωρίζει πολύ καλά σήμερα, πως όταν έχει λυμένο το χειρόφρενο και δεν βάλει πέτρες πίσω από
τις ρόδες, το αυτοκίνητο θα το πάρει η κατηφόρα κι ας μην κατέχει καμιά
αιτιολογία ο ίδιος για να εξηγήσει με λόγια το φαινόμενο και ας μην υποψιάζεται
καν τη δύναμη της βαρυτικής ενέργειας
που επιδρά πάνω του και δεν μπορεί να την εξηγήσει με λόγια καθόλου απολύτως. Η
πραγματικότητα δεν ακολουθεί υποχρεωτικά το λόγο αλλά αντίθετα ο αληθής λόγος
ακολουθεί υποχρεωτικά πάντα την πραγματικότητα και την ενέργεια που εκλύεται
πάντα πρώτη αναγκαστικά και οπωσδήποτε, αν και αόρατη και χωρίς ήχο ποτέ.
Στην αρχή είναι πάντα κάποιος θεός
Από τα αρχαία χρόνια ακόμα όλες οι
μυθολογίες των λαών καταδεικνύουν κάποιον θεό ως δημιουργό του λόγου. Ερχόταν
πολύ ευκολότερο στους ανθρώπους να ερμηνεύσουν όλα τα δύσκολα και ακατάληπτα
φαινόμενα με φανταστικές θεϊκές παρεμβάσεις. Οι αρχαίοι Έλληνες πρώτα μίλησαν
για τον Ερμή ως τον θεό που δίδαξε το λόγο στους ανθρώπους, υπόθεση που
αργότερα απέρριψε παντελώς ο Επίκουρος, ο μεγάλος ρεαλιστής αρχαίος Έλληνας
φιλόσοφος, ως ανυπόστατη και ακριβώς μεταφυσική. Οι χριστιανοί μετά μιλάν για
τον Χριστό ως «λόγο του Θεού».
Στην πραγματικότητα, όπως μας
λέει η επιστήμη σήμερα, παραμερίζοντας κάθε μεταφυσική θεϊκή παράμετρο, όλα
δημιουργήθηκαν μέσα από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης, φυσικής διαπάλης δηλαδή με
την απλή ενέργεια. Και ο ίδιος ο λόγος, με τον οποίον εμείς οι άνθρωποι
αποκτάμε γνώσεις και εκφράζουμε απόψεις για τα πάντα, δημιουργήθηκε εξελικτικά
για να εκφράσει την ίδια απόλυτη υποχρέωση προς την ενέργεια, τη βασικότερη
αιτία με την οποία συμβαίνουν τα πάντα, και αυτή η γενεσιουργός αιτία κατέληξε
ασφαλώς, και αναπόφευκτα με την επαναλαμβανόμενη χρήση, ως το κυριότερο μέρος
του λόγου.
Το κυριότερο μέρος του λόγου
Από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό
ακόμα πηγάζει η στιλπνή αλήθεια, που
αντέχει εξαιρετικά στο χρόνο και τη γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά, ακόμη και
σήμερα και τη διδασκόμαστε όλοι μας στο
σχολείο, και τη λέμε αμέσως πολύ απλά όλοι, ότι το κυριότερο μέρος του λόγου
είναι το ρήμα: οδηγώ, γράφω, παίζω, τρέχω, κλπ.
Γνωρίζουμε επίσης πάρα πολύ καλά
όλοι, ότι ένα ρήμα πρέπει να υπάρχει πάντα και οπωσδήποτε σε οποιαδήποτε
πρόταση, ότι δηλαδή δεν μπορεί να υπάρχει καμία πρόταση χωρίς κάποιο ρήμα, όπως
και ότι ένα ρήμα μπορεί να σταθεί μόνο του και να αποτελεί μια πλήρη πρόταση
στον εαυτό του: οδηγώ, γράφω, παίζω, τρέχω, κλπ.
Επομένως, το ρήμα περιέχει οπωσδήποτε
και πλήρως στον εαυτό του ότι πιο βασικό και απαραίτητο υπάρχει για το λόγο ή
για να εκφραστεί οτιδήποτε άλλο μπορεί να συμβεί λεκτικά στην πραγματικότητα.
Το ρήμα και η ενέργεια
Το ρήμα όμως εκφράζει ακριβώς και
πάντα κάποια ενέργεια (πράξη, δράση): οδηγώ, γράφω, παίζω, τρέχω, κλπ. Ή ένα
πάθος και μια κατάσταση εξαιτίας κάποιας συγκεκριμένης ενέργειας. Και όλα
τα άλλα μέρη του λόγου, (αντωνυμίες,
επίθετα, επιρρήματα, κτλ), παίρνουν θέση και υπόσταση και νόημα και ρόλο σε μια
πρόταση, ως υποκείμενα, αντικείμενα, κατηγορούμενα, προσδιορισμοί, κτλ, σε
ακριβή σχέση πάντα με το βασικότατο ρήμα. Ποιος, που, πότε, πως ακριβώς και
γιατί, έκανε κάτι, διευκρινίζοντας όλες τις ανάλογες λεπτομέρειες, που αφορούν
πάντα τη βασική ενέργεια του ρήματος: οδηγώ, γράφω, παίζω, τρέχω, κλπ.
Επομένως, αφού ο βασικός λόγος
και το βασικότατο ρήμα εκφράζουν πάντα κάποια ενέργεια, η ενέργεια είναι άμεσα
και αυταπόδεικτα η μητέρα του λόγου, μέσα και τριγύρω μας, όπως είναι και η
μητέρα για το κάθε τι πάντα και οπωσδήποτε, ακόμα και αν μας διαφεύγει παντελώς
αυτή η αλήθεια και δεν τη γνωρίζουμε καθόλου, αλλά κατανοούμε πλήρως, ότι πρέπει
όλοι να αντιμετωπίζουμε την ενέργεια με τη δέουσα σοβαρότητα και με απόλυτη και
ξάστερη λογική και αλήθεια, χωρίς να απέχουμε ποτέ ούτε κλάσμα χιλιοστού από
αυτήν, ούτε μέσα μας, ούτε τριγύρω μας.
Το ερώτημα:
Και εγείρεται αμείλικτο το
ερώτημα εδώ ακριβώς:
Πως είναι δυνατό να αγνοούμε κάτι
τόσο απαραίτητο όπως η ενέργεια και να μην πιστεύουμε καν την ύπαρξή της, αφού
αυτή οδηγεί πάντα κάθε βήμα στη ζωή μας συνεχώς και αδιάλειπτα και στα μικρά
και φαινομενικά ασήμαντα, όπως τα ηλεκτρόνια
ή τα απειροελάχιστα άτομα της ύλης και στα μεγάλα ή τεράστια, όπως η
τύχη των άστρων και των ίδιων των
γαλαξιών;
Η αόρατη και σιωπηλή ενέργεια
Εμφανέστατα δηλαδή, μπορεί η
ενέργεια να διαλανθάνει παντελώς πάντα της προσοχής μας, αφού δεν την βλέπουμε,
ούτε την ακούμε ποτέ άμεσα αυτήν την ίδια, αλλά όταν αναλύσουμε κριτικά λίγο
προσεκτικότερα τα πράγματα, αυτά
αποδεικνύονται διαφορετικότερα και πολύ σοβαρότερα από ότι
καταλαβαίνουμε, πιστεύουμε και γνωρίζουμε συνεχώς όλοι.
Η μητέρα των πάντων
Η ενέργεια είναι η μάνα των
πάντων, όπως το λέει πολύ γλαφυρά ο Λάο Τσε στο Τάο Τε Τσινγκ του, το περιβόητο
βιβλίο του (τσινγκ), όπου μιλάει με πολύ ποιητικά φιλοσοφικό τρόπο για την
Ενέργεια (Τάο) και τη Φύση (Τε).
☼
2. ΤΟ
ΟΝΕΙΡΟ
Η ύπαρξη, η δράση και η λειτουργία
της ενέργειας μου στάθηκε ο εντελώς απαραίτητος παράγοντας για να αντιληφθώ
αρχικά και για να καταλάβω και να εξηγήσω στη συνέχεια την αιτία και τον τρόπο
που συμβαίνουν τα όνειρα.
Η δική μου θεωρία για την ερμηνεία
των ονείρων δηλαδή ήταν ακριβώς ο τρόπος που υπάρχει και λειτουργεί η ενέργεια,
παράγοντας εξαιρετικά περίπλοκος, άγνωστος και παρεξηγημένος και παρεξηγήσιμος γι’
αυτό ακριβώς ήταν εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση να γίνει κατανοητή η θεωρία μου
από την πρώτη αρχή, πιστευτή και παραδεκτή από όλους.
Ποτέ δεν φαντάστηκα όμως, ούτε
εσείς πιστεύετε καν από την αρχή φαντάζομαι, πόσα θέματα εμπλέκονταν στην
υπόθεση της ενέργειας με έναν πολύ συγκεκριμένο και συχνά πολύ παρεξηγήσιμο τρόπο.
Έπρεπε να τα βάλω ακόμα και με
αυτόν τον ίδιο τον χριστιανισμό, γιατί οι Εβραίοι είχαν καταφέρει να εμπλέξουν
την πολύ πραγματική αλλά αόρατη και άγνωστη εν πολλοίς ενέργεια, ως Άγιο Πνεύμα
και ως θεό Ιεχωβά, κι εγώ, για να κάνω τη θεωρία μου πιστευτή έπρεπε να υποδομήσω
αυτές τις ίδιες τις χριστιανικές διδαχές,
έπρεπε να τα βάλω δηλαδή και με όλο το τεράστιο οικονομικό μηχανισμό που είχαν
στήσει οι παμπόνηροι λειτουργοί του Υψίστου και νέμονταν πονηρά χρησιμοποιώντας
πολλά παρεξηγήσιμα κόλπα. Για φαντάσου που είχα μπλέξει!
Ακριβώς αυτό έπρεπε να κάνω όμως και
αυτό κάνω στην ουσία από τότε, και πάω κόντρα σε όλους. Η Αλήθεια έχει
εξαιρετική δυναμική που μου δίνει κουράγιο.
Το ντοκιμαντέρ
Για να αρχίσω το θέμα από μια νοηματικά
λογική αρχή θα πρέπει να πω ότι τις
μέρες αυτές δημοσιεύθηκε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή μου από την τηλεόραση της
ΕΡΙΤ PLUS, με σκηνοθέτη
τον γνωστό Τάσο Ψαρά, γενική επιμέλεια Περικλής Σφυρίδης και αφηγητής Κ.
Καστανάς.
Ήταν ένα καλό ντοκιμαντέρ που
άρεσε σε πολλούς. Εκεί προς το τέλος του μάλιστα έκανα εγώ ο ίδιος μια δήλωση
που τώρα εκ των υστέρων μου φαίνεται ιδιαίτερα σημαντική, γιατί η όποια κατανόηση
και αξιολόγηση οποιασδήποτε εμπειρίας είναι κάτι που μπορεί να μη συμβεί αμέσως
αλλά μετά από μικρή ή και μεγαλύτερη καθυστέρηση και καμιά φορά ορισμένες
αλήθειες γίνονται αποδεκτές μετά από ολόκληρους αιώνες μάλιστα.
Η δήλωση
Είπα λοιπόν εκεί, ότι «αφού ο
άνθρωπος έχει αναπτύξει μέσα από εκατομμύρια χρόνια συνεχούς και σταδιακής
εξέλιξης το όνειρο ως μηχανισμό ενεργειακής (θυμικής) ανακούφισης και
προσωπικής ψυχικής ηρεμίας, τότε θα πρέπει να σεβόμαστε και να τιμούμε με
ευλάβεια και στην εγρήγορση αυτήν ειδικά την πολύ σημαντική αρχή της ενεργειακής
εξισορρόπησης και της ψυχικής ηρεμίας, δεδομένα που φαίνονται εξαιρετικά
σημαντικά για μας και για τη φύση την ίδια.»
Λίγοι όμως μπορούσαν να συλλάβουν
με την πρώτη ματιά πόσα πολλά παίζονταν με
αυτή την αθώα δήλωση. Ως και αυτή η άφεση αμαρτιών που δίνει η εκκλησία,
επί δικαίων και αδίκων ως το μέγιστο εκκλησιαστικό αγαθό. Για φαντάσου!...
Οι συμβουλές της εκκλησίας
Γιατί μας λέει η εκκλησία, ότι
πρέπει να εξομολογούμαστε στον Ύψιστο για να μας συγχωρεί τα αμαρτήματά μας
κάτι που θα μας ηρεμεί οπωσδήποτε.
Μας προτείνει δηλαδή η εκκλησία την πραγματική ψυχική
κάθαρση και ηρεμία μέσα από την πίστη και την πλήρη υποταγή μας σε έναν φανταστικό
Θεό από το Ισραήλ, που η ίδια μας προτείνει και τον εκμεταλλεύεται αδίστακτα
επί αιώνες.
Προτείνει δηλαδή πραγματική άφεση ορισμένων
πραγματικών αμαρτιών από έναν φανταστικό Θεό, μια υπόθεση που παραδόξως
λειτουργεί έτσι ακριβώς όλα αυτά τα χρόνια και ο Θεός να βάλει το χεράκι του.
Ποιος Ύψιστος;
Όμως, όπως συμβαίνει στην
πραγματικότητα, που φαίνεται πολύ καθαρά πλέον, ότι δεν υπάρχει κανείς Ύψιστος
από το Ισραήλ που να μας ακούει, ούτε πολύ περισσότερο να μας συγχωρεί.
Στην πραγματικότητα, (όπως
φαίνεται πολύ καθαρά και με την απλούστατη λογική), με αυτή την εξομολόγησή εμείς μόνοι μας
βάζουμε σε κίνηση ή σε ακινησία την ψυχή μας και μόνοι μας καθαρίζουμε τα
ενεργειακά φορτία που κουβαλάμε, χωρίς τη διαμεσολάβηση κανενός Υψίστου ή όπως
θέλεις πες τον, αφού όλοι έχουμε πραγματικό πρόβλημα όταν λειτουργούμε αντίθετα
από ορισμένες αρχές, γραπτούς ή ηθικούς νόμους, ενώ αντίθετα, όταν είμαστε
νομοταγείς και σύμφωνοι με κάθε νόμιμο ή άτυπο εθιμικό δίκαιο κατορθώνουμε το
μέγιστο αγαθό, που είναι όντως η ηρεμία της ψυχής μας.
Και όταν κάνουμε το σωστό ή
δεν κάνουμε τίποτα άλλο πονηρό, όπως μας
υποδεικνύει πολύ πονηρά η εκκλησία, απλά διαχειριζόμαστε πολύ σωστά την
ενέργεια μέσα μας, αλλά οι κληρικοί ποτέ δε λένε τίποτα για την ενέργεια την
οποία ή δεν γνωρίζουν καθόλου ή επίτηδες αποσιωπούν και τηρούν σιγή ιχθύος γι’
αυτήν, αλλά μιλάν πονηρότατα για έναν φανταστικό Ύψιστο (στη δούλεψή τους, κι ας
λένε αντίθετα ότι αυτοί οι ίδιοι είναι στη δούλεψη του Υψίστου) που όλα τα
βλέπει και όλα τα καταλαβαίνει, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό τον σκοπό λανθασμένα
και πολύ ύποπτα ονόματα, σύμφωνα με τα ανομολόγητα συμφέροντά τους (Γιαχβέ,
Άγιο πνεύμα, Άγγελοι, Χερουβείμ, Σεραφείμ, διάβολοι, τρίβολοι και δεν έχει
τέλος).
Στην πραγματικότητα
Απλά όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά,
όπως είναι πολύ λογικό, ότι πρέπει καθημερινά να μην κάνουμε αδικίες και να μην
κρατάμε αντεκδικήσεις και στείρες αποστάσεις από κανέναν άνθρωπο ποτέ, γιατί
αυτά ακριβώς είναι που δημιουργούν στην
ψυχή μας πραγματικές ενεργειακές εντάσεις και το καταλαβαίνουμε και τώρα το
ξέρουμε πολύ καλά όλοι.
Γιατί όταν δημιουργούμε αντιθέσεις
και κόντρες με οποιονδήποτε αυτό λειτουργεί σε βάρος της ψυχικής μας υγείας και
ηρεμίας, γιατί αυτό διεγείρει την ενέργεια μέσα στην ψυχή μας και δεν την
αφήνει να ηρεμήσει.
Οι διαφορές με τους άλλους είναι
στην πραγματικότητα διαφορές δυναμικότητας (και ενέργειας) μες την ψυχή μας, η
οποία ψυχή μας είναι ένας λειτουργικός μηχανισμός λεπτομερειακής αντιγραφής και
καταγραφής της ενεργειακής πραγματικότητας που εναποθέτει στη μνήμη μας κάθε
μεγάλο, μικρό ή και ελάχιστο ακόμα πλεονασματικό ενεργειακό φορτίο, που απλά είναι
ακριβώς πλεονασματικό, περιττό και ενοχλητικό και δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε.
Ο πραγματικός ψυχικός στόχος
Γιατί η ψυχή μας πάντα, συνεχώς
και αδιάλειπτα διαχειρίζεται πραγματικά ενεργειακά φορτία στην πραγματικότητα
(ακόμα και μέσα στα όνειρα), διαχειριζόμενη άμεσα εικαστικές ή λεκτικές εικόνες
και έμμεσα συναισθήματα, τα οποία δεν είναι παρά θυμικά (ενεργειακά) φορτία.
Κανένα απολύτως ενεργειακό φορτίο δεν ξεφεύγει
ποτέ από τις μνημονικές μας καταγραφές και η μνήμη μας είναι ένας απόλυτος
λογιστής προσωπικής καταχώρισης της κάθε καθημερινής μας βιωματικής πράξης και
παράλληλα των ανάλογων, αλλά αόρατων θυμικών φορτίων, που αυτές οι πράξεις
συνεπάγονται.
Έτσι κουβαλάμε οπωσδήποτε μέσα μας
πάντα κάθε αντίθεση που δημιουργήσαμε ποτέ με οποιονδήποτε άνθρωπο ή ηθικό
κανόνα και τα κουβαλάμε όλα μες στην ψυχή μας ως την τελευταία λεπτομέρεια, που
τις καταχωρεί και τις θυμάται η μνήμη
μας ως ένα πολύ λεπτομερές και ακριβές ψυχικό GPS με κάθε λεπτομέρεια. Γι’ αυτό λέμε
ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει ποτέ από τον εαυτό του.
Η αταραξία
Στην πραγματικότητα τα ίδια
ακριβώς μας λένε και οι μεγάλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Επίκουρος για
παράδειγμα, ο οποίος ούτε και καυτός δέχεται ποτέ καμιά μεταφυσική κι
ανεπιβεβαίωτη ερμηνεία των πραγμάτων απολύτως, αλλά λέει απλά ότι ο ηθικός άνθρωπος είναι ήρεμος και
ατάραχος ενώ ο ανήθικος και ανέντιμος άνθρωπος «πλήθος ταραχών γέμει», όπως το
εκφράζει αυτός ο ίδιος.
Η αταραξία της ψυχής μας είναι λοιπόν το
μέγιστο αγαθό και κατά τον Επίκουρο, που ηρεμεί την ψυχή μας και αυτή ακριβώς η ηρεμία της ψυχής μας είναι
η υπέρτατη αξία που προπαγανδίζουν πάντα όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι και οι
Μύστες των μεγάλων θρησκειών.
Ακριβώς η αταραξία και η γαλήνη της ψυχής μας.
Αυτήν την αρχή εκμεταλλεύονται
πάντα όλοι και είναι κατά τα φαινόμενα ο
μέγιστος ψυχικός στόχος, όπως πραγματικά είναι.
Αυτό ακριβώς πετυχαίνει πάντα και
το όνειρο δωρεάν, αυτόματα και για κάθε άνθρωπο οπωσδήποτε και επαναληπτικά κάθε
μέρα ή κάθε νύχτα ακριβέστερα.
Τα όνειρα
Από την εποχή του Φρόυδ ακόμα
γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας, ότι τα όνειρα συμβαίνουν με καταφανώς ψεύτικα
σύμβολα και είδωλα, αλλά εγώ ήξερα πολύ καλά πλέον ότι συμβαίνει και κάτι μέσα
στα όνειρα που δεν είναι καθόλου μα καθόλου ψεύτικο αλλά πολύ πραγματικό και
εξαιρετικά σημαντικό κατά τα φαινόμενα και αυτό είναι ακριβώς η ενεργειακή εξισορρόπηση και ηρεμία της ψυχής μας.
Αυτή η διαχείριση και ο
εφησυχασμός της ενέργειας με τα όνειρα μέσα μας είναι μια υπόθεση που δεν
φαίνεται καθόλου μα καθόλου αμελητέα, και
θα έπρεπε να την τιμούμε πολύ περισσότερο από όσο κάνουμε τώρα, στην
πραγματικότητα της εγρήγορσης εννοώ.
Η ηρεμία της ψυχής μας, δηλαδή,
είναι ένα αγαθό που θα έπρεπε να προσέξουμε πολύ ιδιαίτερα και ως κόρη οφθαλμού
και θα έπρεπε να την έχουμε σε υψηλή προτεραιότητα στις καθημερινές μας
επιλογές και συμπεριφορές. Τίποτε καθόλου απολύτως δεν μπορεί να αξίζει
περισσότερο από την ενεργειακή εξισορρόπηση και την ηρεμία της ψυχής μας!
Ψέματα;
Η σκέψη που θολώνει τα νερά
Βέβαια δεν μιλάμε εδώ για μια
τέλεια, απόλυτη και μόνιμη ευτυχία, αλλά για μια κατάσταση που συμβαίνει επαναληπτικά
και ανανεώνεται αυτόματα συνεχώς με κάθε όνειρο και δεν είναι καθόλου λίγα και
αυτά που πετυχαίνει πρόσκαιρα το όνειρο, το οποίο είναι αυτόματα διαθέσιμο
καθημερινά δωρεάν κι αυτόματα για κάθε άνθρωπο πάντα για να διαχειριζόμαστε με
τα όνειρα κάθε προβληματική θυμική ενέργεια που διέλαθε από τα εσωτερικά κέντρα
ενεργειακής διαχείρισης και λιμνάζει μέσα μας.
Βέβαια τα άκρως θεραπευτικά όνειρα
συμβαίνουν δωρεάν, αυτόματα και για κάθε άνθρωπο οπωσδήποτε, αρκεί ο άνθρωπος
να μην επεμβαίνει στη θεραπευτική λειτουργία του ονείρου με πρόχειρες,
βιαστικές και λανθασμένες εκ των υστέρων σκέψεις, οι οποίες είναι κατά κανόνα
οι μόνες που μπορούν να λειτουργήσουν λανθασμένα.
Γιατί η αντιληπτική συνείδηση του
ανθρώπου λειτουργεί αυτόματα και υποχρεωτικά πάντα (ένα κόκκινο μήλο) για
παράδειγμα όλοι θα το δουν υποχρεωτικά μες στο οπτικό τους πεδίο και μάλιστα θα
το δουν υποχρεωτικά όλοι όσοι έχουν σωστή και υγιή όραση πάντα ως κόκκινο, αλλά
οι σκέψεις που μπορεί να κάνει ο κάθε άνθρωπος γι’ αυτό το μήλο μπορεί να είναι
διάφορες και ορισμένες υπερβολικά λανθασμένες.
Οι σκέψεις του καθένα μπορούν να
είναι λανθασμένες (ή έντεχνα παραποιημένες) και να χτίσουν έναν ολόκληρο κόσμο
πάνω σε μια αρχική λανθασμένη σκέψη, ότι κι αν πει αυτός και όπως και αν τις
ονομάζει.
3. ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ
Στις πολλές και διάφορες διαλέξεις
που έχω κάνει εγώ για αυτή τη θεωρία του ονείρου ανά την Ελλάδα, διαπίστωσα
αυτήν ακριβώς την καχυποψία κατά των ονείρων σε βαθμό που οι άνθρωποι να
αμφιβάλουν καν για την θεραπευτική και ψυχικά βοηθητική λειτουργία των ονείρων.
Γιατί, όταν λέω σε ένα ακροατήριο ότι το
όνειρο βοηθάει την ψυχή μας να ηρεμήσει αυτόματα, πολλοί είναι έτοιμοι να μου
αντιπαραθέσουν διάφορες αφηγήσεις τραυματικών ονειρικών εμπειριών τους, όπου είδαν διάφορους τρομερούς εφιάλτες που τους φαίνονταν
σαν δυσοίωνα σημεία ή προάγγελοι δυσμενών εξελίξεων γι’ αυτούς οπωσδήποτε, που
τους ανησύχησαν και τους στενοχώρησαν σφόδρα.
Το ερώτημα:
Και πως μπορεί ένα όνειρο που σε
ταράζει τόσο πολύ να λειτουργεί ακριβώς ως αρωγός της ψυχικής σου ηρεμίας; Αυτό
πες μου!
Πως μπορεί δηλαδή ένας φοβερός
εφιάλτης που σου κάνει τα νεύρα τσατάλια να βοηθάει την ψυχική σου ηρεμία;
Αυτό ήταν το συχνότερο και δυσκολότερο
ερώτημα που είχα να αντιμετωπίσω πάντα στις συζητήσεις μου μετά τις διαλέξεις,
όπου και αν τις έδωσα Βέροια, Γρεβενά, Καβάλα, Λαμία, Θεσσαλονίκη, Γιαννιτσά,
Έδεσσα, Ολλανδία, Φλώρινα.
Ο προσεκτικός σχεδιασμός
Όμως για να διαφωτίσουμε επαρκώς αυτό
το δύσκολο σημείο, ας σκεφτούμε κι ας αναλύσουμε λίγο προσεκτικότερα κάποια συγκεκριμένα
κι αναντίρρητα δεδομένα του ονείρου.
Κατ’ αρχήν, το
όνειρο συμβαίνει ακολουθώντας ένα πολύ προσεκτικό σχεδιασμό απομόνωσης της
αντίληψης και της λογικής (της ψυχής μας δηλαδή) από τον σουρεαλιστικό κόσμο των ονείρων, όπου
ισχύουν και υπάρχουν άλλες προτεραιότητες, παντελώς διαφορετικές από τη λογική
κανονικότητα.
Οι χωροχρονικά κατάλληλες εικόνες
Δηλαδή το όνειρο ενεργοποιεί πάντα κάποιες
εικόνες ψεύτικες αλλά χωροχρονικά, και επομένως ενεργειακά, κατάλληλες πάντα να
ενεργοποιήσουν κάποια λιμνάζοντα ενεργά θυμικά φορτία, (γιατί είναι πολύ γνωστό
στη φυσική ότι η ενέργεια συμβαίνει πάντα σε σταθερό και συγκεκριμένο χώρο και
χρόνο και όλοι μπορούν να θυμηθούν με εξαιρετική ακρίβεια πως ακριβώς, που και
πότε τους συνέβη κάτι, οτιδήποτε, ακόμα και μέσα στα όνειρα που τα θυμούνται
όπως τα θυμούνται. συχνά με εξαιρετικά χωροχρονικά δεδομένα).
Αυτό κάνει πάντα
και αποκλειστικά το όνειρο.
Ενεργοποιεί πάντα κάποιες ψεύτικες μεν εικόνες, αλλά χωροχρονικά κατάλληλες να
ενεργοποιήσουν κάποια λιμνάζοντα θυμικά φορτία και να τα εκτονώσουν.
Η εγρήγορση
Ενώ η ψυχική
δραστηριότητα στην εγρήγορση είναι
μεγάλη πολύπλοκη και πολυσχιδής, είναι λογική πρώτα πρώτα και μπορεί να είναι
αληθής και δεν πρέπει ποτέ να μπερδεύουμε τις μεν με τις δε.
Άλλο είναι η
λογική δραστηριότητα στην εγρήγορση και εντελώς διαφορετική είναι η αυτόματη
ψυχική δραστηριότητα στη διάρκεια του ονείρου και δεν έχουν απολύτως καμία
σχέση μεταξύ τους.
Δηλαδή στην εγρήγορση μέγιστος αν όχι πρώτιστος
και αποκλειστικός σχεδόν στόχος της ψυχής μας είναι να καταλάβει κάποιες
εικαστικές ή λεκτικές πραγματιστικές εικόνες, υπάγοντάς τες σε κάποιο οικείο
γνωστικό σύνολο, ενώ αντίθετα αποκλειστικός μπορούμε να πούμε στόχος του ονείρου είναι να εκτονώσει κάποιες
λογικά ακατανόητες αλλά ενεργειακά κατάλληλες χωροχρονικά εικόνες.
Δηλαδή
Στην εγρήγορση ο νους πρώτιστα κατανοεί κάποια
πραγματιστικά δεδομένα, ενώ στο όνειρο η
ψυχή, και πιο συγκεκριμένα το θυμικό, κατά κανόνα χρησιμοποιεί κάποια παράλογα
σύμβολα για να εκτονώσει και να ισορροπήσει η ψυχή μας στα ελάχιστα δυνατά
ψυχικά φορτία, ει δυνατόν μηδενικά.
Επιμερισμός των προτεραιοτήτων
Το πρώτο που πρέπει να κάνει
κανείς δηλαδή είναι να διαχωρίσει την πραγματικότητα του ονείρου από την
πραγματικότητα τη εγρήγορσης.
Αυτό ακριβώς που κάνει αυτόματα και
φυσικά και το όνειρο δηλαδή. Γιατί το όνειρο συμβαίνει πραγματικά πάντα όταν
κοιμόμαστε, δηλαδή ο εαυτός μας διαχωρίζεται αυτόματα από τη λογική
πραγματικότητα όπου στην εγρήγορση συμβαίνουν τα πάντα για μας με έναν
συγκεκριμένο λογικό τρόπο.
Όταν κοιμόμαστε όμως η λογική παύει να ισχύει
και τα πάντα συμβαίνουν αλληγορικά.
Άλλο πράγμα βλέπεις δηλαδή στο
όνειρο και άλλο πράγμα είναι αυτό που βλέπεις, όσο κι αν το πιστεύεις εσύ μες
στο όνειρο και το φοβάσαι ή αισθάνεσαι οποιαδήποτε έντονα συναισθήματα γι’ αυτό
και δεν είναι απαραίτητο καθόλου, ούτε πρέπει να κουβαλάς μαζί σου όταν ξυπνάς αυτή τη
συγκεκριμένη πραγματιστική ή θυμική ονειρική εικόνα στη μνήμη σου ως ανάμνηση
στην εγρήγορση, όπου δεν ισχύει καθόλου και να την ερμηνεύεις λογικά κι
ελεύθερα.
Η πρωινή έγερση
Όμως, όπως τα είπαμε, η θυμική ηρεμία έχει ήδη
εγκατασταθεί με το συγκεκριμένο όνειρο και αυτό δεν αλλάζει όταν ξυπνήσουμε,
όπως πραγματικά ήρεμοι κι αθώοι σαν τα μικρά παιδιά ξυπνάμε όλοι μας συνήθως τα
πρωινά.
Είναι πολύ γνωστή και πολύ χαρακτηριστική η
ψυχική ηρεμία της πρωινής έγερσης και δεν είναι ανάγκη να θυμηθούμε καν τι
ονειρευτήκαμε για να λειτουργήσει η ονειρική θυμική υπόθεση ή διάθεση, που
συμβαίνει στη διάρκεια του ύπνου αποκλειστικά κι εξ ολοκλήρου ξεχωριστή πάντα
και οπωσδήποτε και πέρα από κάθε λογική της εγρήγορσης όπου ισχύουν άλλα, αρκεί
να μην μπερδεύουμε καθόλου τον εφιάλτη που ζήσαμε με την όποια εμπειρία της εγρήγορσης.
Η Αμερικανίδα
Εγώ ως
παράδειγμα έχω μια προσωπική εμπειρία μου με μια φιλενάδα που είχα και ερχόταν πολύ
παλιά από την Αμερική κάθε καλοκαίρι και περνούσαμε μαζί κάποιους μήνες και στη
διάρκεια αυτών των κοινών διακοπών εγώ ήμουν ευτυχής και πολύ ήρεμος φυσικά
αλλά έβλεπα τις πρώτες κοινές μας μέρες ή νύχτες καλύτερα και ορισμένους
τρομακτικούς εφιάλτες που τους ερμήνευα
και τους δεχόμουν πάντα απλά ως απαραίτητη και πολύ σημαντική εσωτερική
διαδικασία κάθαρσης της ψυχής μου από χρόνια ή διάφορα άγχη και φοβίες που τα
αισθανόμουν όλα και τα αποδεχόμουν και τα ξεχνούσα αμέσως, αφού αισθανόμουν ότι
οι εφιάλτες αυτοί απλά είχαν επιτελέσει το πολύ σημαντικό καθήκον τους, που
ήταν η αποφόρτιση και ηρεμία της ψυχής μου,
την οποία ένιωθα έτσι ακριβώς και χωρίς να μπερδεύω καθόλου τους
εφιάλτες με την πραγματικότητα όπου ίσχυαν εντελώς διαφορετικά πράγματα και
ήμουν και ακόμα αισθάνομαι απόλυτα σίγουρος ότι αυτή ήταν εκ μέρους μου μια
πολύ συνετή αντιμετώπιση της όλης υπόθεσης. Ποτέ κανείς δεν πρέπει να
αναμειγνύει τους εφιάλτες με την πραγματικότητα, αλλά να είναι ευτυχής που είδε
έναν εφιάλτη και τον απάλλαξε από διάφορα ψυχικά προβλήματα.
Δεν πρέπει με
άλλα λόγια ο άνθρωπος να μπερδεύει τις ερμηνείες ή τις αναμνήσεις των ονείρων με
την πραγματική θυμική λειτουργία των ονείρων, η οποία συμβαίνει αποκλειστικά
στη διάρκεια ενός ονείρου, το οποίο δεν είναι καθόλου υποχρεωμένος να θυμηθεί
όταν ξυπνάει.
Η φυσιολογία του
ύπνου και του ονείρου είναι ρυθμισμένες από αιώνες εκ των πραγμάτων με αυτόν
τον φυσικό τρόπο της πλήρους απομόνωσης της ονειρικής κατάστασης από την
πραγματική και αυτό πρέπει να το σεβόμαστε απόλυτα όλοι πάντα.
Θυμικά και λογικά προβλήματα
Με άλλα λόγια ο
άνθρωπος δεν πρέπει να μπλέκει τις αναμνήσεις ενός εφιάλτη με την κανονική ροη
της πραγματικότητας, όπου σίγουρα ισχύουν άλλα και εντελώς διαφορετικά πράγματα
και μια παντελώς διαφορετική αίσθηση των προτεραιοτήτων.
Δηλαδή, άλλα
θέματα είναι σημαντικά στα όνειρα (η εξισορρόπηση και η γαλήνη του θυμικού
αποκλειστικά) και άλλα στη λογική πραγματικότητα, όπου μας απασχολεί έντονα
πάντα η αντιμετώπιση, η κατανόηση και η επίλυση κάποιων λογικών θεμάτων και μάλιστα
προβλημάτων.
Ο πραγματικός κρυφός μηχανισμός
Εξάλλου γι’
αυτόν ακριβώς τον λόγο συμβαίνουν πάντα τα όνειρα διαχωρισμένα και ξεχωριστά
από τις εμπειρίες της πραγματικότητας, με έναν σοφό και πολύ ακριβή μηχανισμό:
Πρώτα κοιμόμαστε
και απομονώνουμε τον εαυτό μας εντελώς από τα αισθήματα της περιβάλλουσας πραγματικότητας
και μετά από κάποια ώρα συμβαίνει το όνειρο, ενώ η ψυχή μας (και η αντίληψή
μας) βρίσκονται βυθισμένες στον ύπνο και σε πλήρη αισθητήρια απομόνωση και μετά
το όνειρο βυθιζόμαστε πάλι στον ύπνο και μετά από λίγη ώρα ξυπνάμε τελικά.
Έτσι το όνειρο συμβαίνει ενώ η ψυχή μας βρίσκεται σε
πλήρη ονειρική απομόνωση από τη λογική
πραγματικότητα, μια κατάσταση που δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαία, αλλά αναπόφευκτο
τελικό αποτέλεσμα πολύ προσεκτικών χειρισμών που έχουν κατακτηθεί σταγόνα τη
σταγόνα μέσα από την αργόσυρτη εξέλιξη πολλών αιώνων και δεν πρέπει να
ακυρώνουμε αυτήν την απομόνωση εμείς με τις άκαιρες εκ των υστέρων επιλογές
μας.
Δηλαδή
Στην εγρήγορση μέγιστος και πρώτιστος
οπωσδήποτε στόχος της ψυχής μας είναι η απόπειρα να καταλάβει λογικά κάποιες
εικαστικές ή λεκτικές πραγματιστικές εικόνες, ενώ στα όνειρα αποκλειστικός σχεδόν στόχος είναι η εκτόνωση των αόρατων
θυμικών φορτίων, που εκπροσωπούν αυτές οι ονειρικές εικόνες, με το να
αντιλαμβάνεται αυτόματα ο εαυτός μας κάποια κατάλληλα χωροχρονικά σύμβολα που
ενεργειακά είναι ισόποσα.
☼
